Σχολικές γιορτές...μια ακόμη διεκπεραίωση;
Πλησιάζουν οι μέρες για την πρώτη σχολική γιορτή της χρονιάς , αυτήν της 28ης Οκτωβρίου. Σε πολλά σχολεία , φιλόλογοι , κατά κύριο λόγο , λες και η διαχείριση της ιστορικής μνήμης είναι αποκλειστική υποχρέωση του εν λόγω κλάδου , θα αναλάβουν να οργανώσουν μια γιορτή με όλα τα τυπικά και ανούσια , κατά τη γνώμη μου , στοιχεία: πατριωτικά ποιήματα με σημαίες και στεφάνια...,τραγούδια εποχής Βέμπο - και πιστέψτε με , δεν έχω τίποτε εναντίον της εν λόγω τραγουδίστριας , απλά την θεωρώ παρωχημένη , κείμενα προς απαγγελία.
Οι μαθητές...τους φαντάζομαι από τώρα...θα μιλάνε , θα κάνουν χαβαλέ , θα γελάνε και ελάχιστα θα αντιληφθούν από το μήνυμα της ημέρας.
Πάντα με έπιανε μια ανησυχία για τις γιορτές και τα ταρατατζούμ και ως νεοδιόριστη φιλόλογος φοβόμουν το "μπαλάκι" της οργάνωσης μιας σχολικής γιορτής-το οποίο φυσικά μου ήρθε...από την πρώτη μου χρονιά.
Στην αρχή ακολούθησα την πεπατημένη , ποιήματα , χρονικά της ημέρας και κάνα τραγουδάκι από την χορωδία με τα φιλότιμα πιτσιρίκια να δίνουν τον καλύτερο ξελαρυγγιστικό εαυτό τους....Και κει που βλέπαμε στον προτζέκτορα τον γνωστό πίνακα του Βρυζάκη με την έξοδο του Μεσολλογγίου ,να σου ξαφνικά η Ευτυχία η θεολόγος του σχολείου να προβάλλει ως νύφη στην οθόνη....(όταν η οθόνη του υπολογιστή μείνει ανενεργή πολύ ώρα εμφανίζεται το screensaver....και ο υπολογιστής ήταν δανεικός από τον σύζυγο της Ευτυχίας...)Έπεσε το γέλιο της αρκούδας!!!!
Μετά το πρώτο εθνικοαπελευθερωτικό φιάσκο αποφάσισα να αλλάξω πορεία και εμπνεόμενη από προσπάθειες άλλων φιλότιμων συναδέλφων το έριξα στα θεατρικά δρώμενα σε συνδυασμό με βιντεοπροβολές. Αυτή η συνταγή λειτούργησε πολύ καλύτερα και προκάλεσε μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο φιλοθεάμον και απαιτητικό μαθητικό κοινό.
Η αλήθεια είναι πως και εγώ αισθάνθηκα καλύτερα , γιατί τα παιδιά συμμετείχαν ενεργά και με αυθορμητισμό στην γιορτή και δεν ήταν απλά μια τυπική διεκπεραίωση γι' αυτά , αλλά κάτι βαθύτερο και ουσιαστικότερο. Δεν ξέρω πόσοι από τους μαθητές μου θα θυμούνται πότε έγινε η μάχη στα Δερβενάκια , όλοι όμως θα θυμούνται τον Λευτέρη να κάνει το άγαλμά του Κολοκοτρώνη από το μεγάλο μας τσίρκο του Καμπανέλλη...και ο ίδιος φυσικά θα το θυμάται και θα κρυφοκαμαρώνει ίσως γι΄αυτό
Η πρότασή μου λοιπόν: Μην φοβάστε να αναλάβετε γιορτές , αρκεί να μην τις δείτε στεγνά και τυπικά. Δώστε λίγο από τον χρόνο σας , βάλτε και τα παιδιά στο παιχνίδι , δώστε τους ένα λόγο να ενθουσιαστούν και να εμπλακούν και όλα θα κυλίσουν αρμονικά
Πλησιάζουν οι μέρες για την πρώτη σχολική γιορτή της χρονιάς , αυτήν της 28ης Οκτωβρίου. Σε πολλά σχολεία , φιλόλογοι , κατά κύριο λόγο , λες και η διαχείριση της ιστορικής μνήμης είναι αποκλειστική υποχρέωση του εν λόγω κλάδου , θα αναλάβουν να οργανώσουν μια γιορτή με όλα τα τυπικά και ανούσια , κατά τη γνώμη μου , στοιχεία: πατριωτικά ποιήματα με σημαίες και στεφάνια...,τραγούδια εποχής Βέμπο - και πιστέψτε με , δεν έχω τίποτε εναντίον της εν λόγω τραγουδίστριας , απλά την θεωρώ παρωχημένη , κείμενα προς απαγγελία.
Οι μαθητές...τους φαντάζομαι από τώρα...θα μιλάνε , θα κάνουν χαβαλέ , θα γελάνε και ελάχιστα θα αντιληφθούν από το μήνυμα της ημέρας.
Πάντα με έπιανε μια ανησυχία για τις γιορτές και τα ταρατατζούμ και ως νεοδιόριστη φιλόλογος φοβόμουν το "μπαλάκι" της οργάνωσης μιας σχολικής γιορτής-το οποίο φυσικά μου ήρθε...από την πρώτη μου χρονιά.
Στην αρχή ακολούθησα την πεπατημένη , ποιήματα , χρονικά της ημέρας και κάνα τραγουδάκι από την χορωδία με τα φιλότιμα πιτσιρίκια να δίνουν τον καλύτερο ξελαρυγγιστικό εαυτό τους....Και κει που βλέπαμε στον προτζέκτορα τον γνωστό πίνακα του Βρυζάκη με την έξοδο του Μεσολλογγίου ,να σου ξαφνικά η Ευτυχία η θεολόγος του σχολείου να προβάλλει ως νύφη στην οθόνη....(όταν η οθόνη του υπολογιστή μείνει ανενεργή πολύ ώρα εμφανίζεται το screensaver....και ο υπολογιστής ήταν δανεικός από τον σύζυγο της Ευτυχίας...)Έπεσε το γέλιο της αρκούδας!!!!
Μετά το πρώτο εθνικοαπελευθερωτικό φιάσκο αποφάσισα να αλλάξω πορεία και εμπνεόμενη από προσπάθειες άλλων φιλότιμων συναδέλφων το έριξα στα θεατρικά δρώμενα σε συνδυασμό με βιντεοπροβολές. Αυτή η συνταγή λειτούργησε πολύ καλύτερα και προκάλεσε μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο φιλοθεάμον και απαιτητικό μαθητικό κοινό.
Η αλήθεια είναι πως και εγώ αισθάνθηκα καλύτερα , γιατί τα παιδιά συμμετείχαν ενεργά και με αυθορμητισμό στην γιορτή και δεν ήταν απλά μια τυπική διεκπεραίωση γι' αυτά , αλλά κάτι βαθύτερο και ουσιαστικότερο. Δεν ξέρω πόσοι από τους μαθητές μου θα θυμούνται πότε έγινε η μάχη στα Δερβενάκια , όλοι όμως θα θυμούνται τον Λευτέρη να κάνει το άγαλμά του Κολοκοτρώνη από το μεγάλο μας τσίρκο του Καμπανέλλη...και ο ίδιος φυσικά θα το θυμάται και θα κρυφοκαμαρώνει ίσως γι΄αυτό
Η πρότασή μου λοιπόν: Μην φοβάστε να αναλάβετε γιορτές , αρκεί να μην τις δείτε στεγνά και τυπικά. Δώστε λίγο από τον χρόνο σας , βάλτε και τα παιδιά στο παιχνίδι , δώστε τους ένα λόγο να ενθουσιαστούν και να εμπλακούν και όλα θα κυλίσουν αρμονικά
