Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2009

Αποχαιρετισμός στα όπλα...

Είναι καιρός τώρα που επέστρεψα από την "περιπέτεια" των νησιών , κουβαλώ όμως ακόμη μαζί μου ένα "φιλαράκι" από τα λίγα που μου έμεινε πιστό σ' αυτήν την πορεία ζωής , τον Στρατηγό...
Ο στρατηγός είναι ένα Opel Kadett του 1983 , οικογενειακό κειμήλιο , που ενώ ζούσε την ευτυχισμένη περίοδο της συνταξιοδότησής του αραγμένος μόνιμα στην Σκοπευτηρίου , βρέθηκε ξαφνικά στα χέρια μου να αλωνίζει την Άνδρο για δυο συναπτά έτη...
Και που δεν πήγαμε με τον στρατηγούλι...από Συνετί και Κατακαλαίους μέχρι Αποθήκες και Ζόργκο. Είχαμε ιδιαίτερη αδυναμία στους χωματόδρομους...
Όταν πια την δεύτερη χρονιά του έβαλα και μοντέρνο ηχοσύστημα - σε πείσμα των κακόπιστων που μου έλεγαν ότι είναι για πέταμα τα λεφτά που δίνω - ποιος μας έπιανε!!!
Άκουγα τον Άρμστρονγκ να τραγουδά "what a wonderful world" και διέσχιζα το δρόμο Χώρα - Κόρθι βλέποντας τα πιο απίθανα χρώματα στον ουρανό...όντως ο κόσμος ήταν υπέροχος...
Υπήρξαν βέβαια και οι δύσκολες στιγμές , όταν τον έπιανε το τζαναμπέτικο και δεν έπαιρνε μπροστά που να του ' ταζες βενζίνη...Είχαμε γίνει γνωστοί σε όλα τα ηλεκτρολογεία της Άνδρου πότε γιατί αλλάζαμε μίζα και πότε καρβουνάκια...
Φεύγοντας από την Άνδρο τον φόρτωσα με τα τζουμπλέκια μου κι αυτός αδιαμαρτύρητα , ως γάιδαρος , τα κουβάλησε στην Αθήνα.
Από τότε δεν ζει πια μέρες δόξας και επέστρεψε στο πόστο του στην Σκοπευτηρίου. Καμιά φορά τον πάω βόλτα στο Κορωπί , στο νέο μου σχολείο , αλλά μάλλον θα κομπλάρει με τα τόσα αυτοκίνητα και τα φορτηγά , ως γνήσιος στρατηγός όμως δεν το δείχνει ποτέ κι ας του κορνάρουν , για να πάει πιο γρήγορα , κι ας τον κοιτούν υποτιμητικά...
Τώρα μετράει μέρες καθώς περιμένει την απόσυρση που θα τον οδηγήσει - φευ - σε κάποιο διαλυτήριο αυτοκινήτων
Υπάρχει όμως και κάτι που κανένα διαλυτήριο δεν θα εξαφανίσει-τις στιγμές ελευθερίας και ξενοιασιάς που ζήσαμε με το βαρύ και άχαρο , κατά τα άλλα , αυτοκίνητο που ήρθε και έγινε κομμάτι της ζωής μου γι' αυτά τα δυο περιπετειώδη χρόνια...
Αντίο στρατηγούλι

4 σχόλια:

  1. Με συγκίνησες άτιμο, παρόλο που το ειχα μισήσει αυτό το σαράβαλο. Ηταν μια παραφωνία στο παρκιν του σχολείου. Αλλά κι εσύ, μπροστά στο όφελος της απόσυρσης το πρόδωσες. Να σε δω τι θα κάνεις όταν θα ζουλιέται για να γίνει ενας μεταλικός κύβος. Όλες οι αναμνήσεις θα τετραγωνιστούν στο κύβο. Όμως έτσι είναι η ζωή. Εδώ που είμαι ήσουνα, κι εκει που θα 'μαι είσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μη στενοχωριέσα, Καλλιόπη, έχουμε κι άλλο στρατηγό εδώ, κόκκινο, θα στον δώσει ο διευθυντής σου να παίζεις....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. σιγά μη το δώσει. Δεν νομίζω να δίνει τα παιχνίδια του. Μια φορά μαλώσαμε γιατί ενω εγώ του έδινα να παίξει με το τηλεκατευθυνόμενο βαρκάκι μου, εκείνος δεν μου έδωσε ποτέ να κρατήσω το καινούργιο τρενάκι που του πήρες. Τέλος πάντων,ήταν πολλά χρόνια πριν, τι τα σκαλίζω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εντάξει παιδιά , κατάλαβα , με δουλεύετε κανονικά...γυριστρούλα , το δικό σας δεν είναι στρατηγούλης , είναι Στάλιν και εγώ δεν τα πάω καλά με τους ολοκληρωτισμούς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή