Υστερόγραφο

Στο γυμνάσιό μου , ένα τυπικό γυμνάσιο πόλης , με τις σκοτούρες του και τις μικροχαρές του γνώρισα πέρυσι την Σουζάννα.

Η Σουζάννα είναι φιλόλογος , μια φιλόλογος παλιάς κοπής. Όχι πως κάτι στην εμφάνισή της το φανερώνει αυτό , ίσα-ίσα που είναι ένας πολύ μοντέρνος άνθρωπος.

Όταν λέω "παλιάς κοπής" εννοώ άνθρωπος με μεράκι. Είχε αναλάβει τμήματα της α γυμνασίου , όπως ήταν φυσικό...μια φιλόλογος - μαμά που πήρε τα μαθητούδια της σιγά-σιγά από το χέρι και τα μύησε στην αρχαία μας παράδοση και στη γλώσσα με επιμονή και υπομονή.

Μητέρα η ίδια και στοργική γιαγιά ήξερε τον τρόπο...δεν το μαθαίνεις σε κανένα πανεπιστήμιο αυτό , έρχεται με τον χρόνο και με την αγάπη....

Η Σουζάννα σε λίγες μέρες βγαίνει στην σύνταξη. Θα λείψει από το σχολείο μας...τέτοιοι άνθρωποι , τέτοιοι δάσκαλοι δεν ξαναβγαίνουν εύκολα.

Ακόμα και αυτές τις τελευταίες μέρες πριν την σύνταξη συνέχισε να γράφει το πρακτικό και να κάνει εφημερίες στην αυλή μας...

Συνέχισε να έρχεται νωρίς κάθε πρωί , για να πιει μαζί μας τον καφέ και να δουλέψει...για να μας χαρίσει ένα ακόμη χαμόγελο , μια πραγματική εργάτρια της εκπαίδευσης και όχι άλλος ένας δημόσιος υπάλληλος που απλά καλύπτει το ωράριό του...

Πικρή διαπίστωση...όλο και λιγότεροι του είδους αυτού απομένουν

Καλή συνταξιοδότηση Σουζάννα

Τα σχολεία παίζει

Υπηρετώ σε γυμνάσιο και θεωρώ πολύ σημαντικό να πάρει κάποιος απολυτήριο γυμνασίου.Φαίνεται ωστόσο πως οι περισσότεροι συνάδελφοι του σχολείου μου και όχι μόνο έχουν άλλη άποψη για το θέμα. Εν ολίγοις υποστηρίζουν πως το χαρτί αυτό είναι τυπικό και όχι ουσιαστικό , ένα κ........χαρτο , που εμείς απλά πρέπει να δίνουμε σε όλους τους μαθητές μας , ανεξάρτητα από το αν αυτοί το αξίζουν ή όχι και δούλεψαν για να το αποκτήσουν.
Επειδή η άποψη αυτή με ξενίζει , αν μη τι άλλο , την καταθέτω προς συζήτηση.
Προσθέτω , ωστόσο , και κάποια επιπλέον επιχειρήματα της μερίδας των συναδέλφων που πρεσβεύει τα παραπάνω:
α)Εμάς μας αξιολογεί κανείς , ώστε να δει αν είμαστε ικανοί να κρίνουμε και να αξιολογούμε μαθητές;
β)Το ίδιο το υπουργείο απαξιώνει την εκπαίδευση , εφόσον επιτρέπει την εισαγωγή σε ανώτερα ιδρύματα με βαθμούς εξευτελιστικούς π.χ. 03 ή 04
γ)Όλα τα άλλα σχολεία περνούν τους πάντες , εμείς τι το παίζουμε , έξυπνοι;
δ)Είναι εκδικητικό να αφήνεις παιδιά στην ίδια τάξη για ένα μάθημα ή για κλάδο μαθήματος
ε)Δεν βαριέσαι να βγάζεις θέματα τον Φεβρουάριο;
στ)Είναι 17 χρονών γαιδούρι , τι θα τον κάνω μέσα στην τάξη;
Σταματώ εδώ , γιατί θεωρώ ότι ήδη έγινε αντιληπτή η οπτική των εν λόγω συναδέλφων.
Η δική μου άποψη είναι διαφορετική. Ακόμη κι αν δεχτούμε πως το ίδιο το υπουργείο σπρώχνει με τον τρόπο του σε τέτοιες πρακτικές , ο δικός μας ρόλος ως μαχόμενων εκπαιδευτικών ποιος είναι; Διότι πιστεύω πως κυρίως είμαστε όχι φορείς γνώσεων , αλλά παιδαγωγοί. Τι σόι παράδειγμα ζωής δίνουμε όταν επιβραβεύουμε την τεμπελιά , την αδιαφορία , την επιπολαιότητα;
Μήπως τελικά βολεύει όλους αυτή η αντίληψη;
Και εν τέλει μήπως εδώ και πολύ καιρό δεν ισχύει το "τα παιδία παίζει" , αλλά το "τα σχολεία παίζει" ;

Μας χωρίζει μια βδομάδα περίπου από την έναρξη των μαθημάτων , αλλά όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ το αντιλαμβανόμαστε πως η νέα σχολική χρονιά έχει ξεκινήσει.

Κάποιοι από μας στις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου , άλλοι χωμένοι στη χαρτούρα και την γραφειοκρατία του νεοελληνικού κράτους , κάποιοι υπεράριθμοι και με το άγχος της "διάθεσης" ή της απόσπασης , πάντως όλοι έτοιμοι (;) για τις προκλήσεις της νέας χρονιάς...

Εύχομαι σε μαθητές και δασκάλους να βρουν εκείνο το κάτι που θα τους γεμίσει αισιοδοξία και θα τους κάνει να δουλέψουν με όρεξη και χαμόγελο. Ξέρω πως φέτος δεν θα είναι εύκολο διόλου , μα δεν είμαστε απλοί υπάλληλοι , είμαστε λειτουργοί , ας μην το ξεχνάμε αυτό.

Και μια προσωπική ευχή-ας μην βρεθώ ξανά στη θέση να αρχίζω μια νέα σχολική χρονιά μετρώντας απώλειες...υπάρχουν κάποιες που δεν καταπίνονται με τίποτε.

Μάνος Χατζιδάκις ~ Το βαλς των χαμένων ονείρων