Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010

Υστερόγραφο


Στο γυμνάσιό μου , ένα τυπικό γυμνάσιο πόλης , με τις σκοτούρες του και τις μικροχαρές του γνώρισα πέρυσι την Σουζάννα.


Η Σουζάννα είναι φιλόλογος , μια φιλόλογος παλιάς κοπής. Όχι πως κάτι στην εμφάνισή της το φανερώνει αυτό , ίσα-ίσα που είναι ένας πολύ μοντέρνος άνθρωπος.


Όταν λέω "παλιάς κοπής" εννοώ άνθρωπος με μεράκι. Είχε αναλάβει τμήματα της α γυμνασίου , όπως ήταν φυσικό...μια φιλόλογος - μαμά που πήρε τα μαθητούδια της σιγά-σιγά από το χέρι και τα μύησε στην αρχαία μας παράδοση και στη γλώσσα με επιμονή και υπομονή.


Μητέρα η ίδια και στοργική γιαγιά ήξερε τον τρόπο...δεν το μαθαίνεις σε κανένα πανεπιστήμιο αυτό , έρχεται με τον χρόνο και με την αγάπη....


Η Σουζάννα σε λίγες μέρες βγαίνει στην σύνταξη. Θα λείψει από το σχολείο μας...τέτοιοι άνθρωποι , τέτοιοι δάσκαλοι δεν ξαναβγαίνουν εύκολα.


Ακόμα και αυτές τις τελευταίες μέρες πριν την σύνταξη συνέχισε να γράφει το πρακτικό και να κάνει εφημερίες στην αυλή μας...


Συνέχισε να έρχεται νωρίς κάθε πρωί , για να πιει μαζί μας τον καφέ και να δουλέψει...για να μας χαρίσει ένα ακόμη χαμόγελο , μια πραγματική εργάτρια της εκπαίδευσης και όχι άλλος ένας δημόσιος υπάλληλος που απλά καλύπτει το ωράριό του...


Πικρή διαπίστωση...όλο και λιγότεροι του είδους αυτού απομένουν
Καλή συνταξιοδότηση Σουζάννα

1 σχόλιο:

  1. Είχα την τύχη κι εγώ στην Αθήνα να γνωρίσω τέτοιους συναδέλφους, στυλοβάτες της παιδείας, γεμάτους ζωντάνια και ενδιαφέρον για τη δουλειά τους, λίγο πριν τη σύνταξη. Ήταν μεγάλο μάθημα, για να μην υποκύπτουμε στη μιζέρια και στην παραίτηση, που ενδημεί στο χώρο μας και μάλιστα σε πολύ νέους συναδέλφους. (Μίλησες με τον Κίμωνα τελευταία;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή