Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Ένας αξιοπρόσεχτος ορισμός


Αυτόν τον καιρό , που κάπως έχω χαλαρώσει από τα διαγωνίσματα και τις διορθώσεις , πήρα να διαβάσω "Τα σακιά" , το νέο βιβλίο της Ιωάννας Καρυστιάνη.

Την συγγραφέα αυτή την "γνώρισα" , όταν βρέθηκα διορισμένη για πρώτη φορά στην Κέα. Τότε μια συνάδελφος μου έδωσε το "Σουέλ" ( η ίδια το έβρισκε βαρύ...). Την ευγνωμονώ από τότε αυτήν την συνάδελφο , γιατί με έφερε σε επαφή με τον κόσμο της Καρυστιάνη...

Από τότε διάβασα όλα τα βιβλία της και περιμένω με ανυπομονησία κάθε τι καινούριο που ετοιμάζει.

Κι όταν βέβαια έμαθα ότι ζει στην Άνδρο , την αγάπησα δυο φορές!!!

"Τα σακιά" λοιπόν....σας τα προτείνω ανεπιφύλακτα , γιατί , όπως λέει και η ηρωίδα


"Ο καθένας κουβαλάει το σακί του κι όσο ζει σακιάζει και θα σακιάζει μούντζες και πίκρες..."


Διαβάζοντας λοιπόν με λαιμαργία το βιβλίο έπεσα στον πιο ανθρώπινο ορισμό που χω διαβάσει ή ακούσει ποτέ για το τι σημαίνει "στρωτή ζωή". Μεταφέρω λοιπόν και σας εύχομαι να την ζήσετε ή και ήδη να την ζείτε μια τέτοια ζωή:


"Στρωτή θα είναι η ζωή όσων το πρωί ανοίγουν το παράθυρο κι έχουν την πολυτέλεια της διάθεσης να κοιτούν τον ουρανό ως πέρα και το βράδυ ανάβουν το φως και νιώθουν ωραία που γύρισαν στο σπίτι.

Στρωτή ζωή θα έχουν οι άνθρωποι που αγοράζουν με προσμονή το φρέσκο ψωμί , που βάζουν λουλούδια στο τραπέζι , που χαίρονται ένα καλό κούρεμα , που ξεροτηγανίζουν με ταλέντο δυο αβγά μάτια , που φιλούν και φιλιούνται κάπως συχνά , που ρίχνουν ή τρώνε κανένα χαστουκάκι χωρίς να το παίρνουν πολύ βαριά , που σπάνε το πόδι τους και οι φίλοι έρχονται να γράψουν στον γύψο σαχλαμαρίτσες , που ψηφίζουν εξάπαντος , που ξέρουν τα λόγια των ρεφρέν της Μαρινέλλας , που ονειρεύονται ένα εξωτικό ταξίδι και μαζεύουν τα λεφτά σιγά σιγά , που παίζουν κάθε μέρα με τη γάτα τους και βγάζουν ένα ένα τα τσιμπούρια απ' το σκυλί τους , που καμαρώνουν στους αρραβώνες των παιδιών τους , που πάνε τα εγγόνια τους σε μπαλ μασκέ , που συνεφέρνουν το ετοιμόρροπο πατρικό στην επαρχία , που κηδεύουν το γονιό τους με τιμές..."

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Ενθύμιον


Η μητέρα μου , καλή της ώρα , έχει ένα κακό.

Είναι άνθρωπος της τακτοποίησης...

Στην τελευταία λοιπόν εφόρμησή της στο πατάρι του σπιτιού προς χάριν της τακτοποιήσεως βεβαίως - βεβαίως....ανακάλυψε ως άλλος αρχαιολόγος κάποια τετράδιά μου της Α΄ δημοτικού που με ευλάβεια είχε τόσα χρόνια φυλάξει ως ενθύμιο.

Εγώ με κάτι τέτοιες "ανακαλύψεις" δυσανασχετώ , είναι η αλήθεια , γιατί οι καρποί τους καταλήγουν στο δικό μου σπίτι...χάριν τακτοποιήσεως , όπως είπαμε.


Στην αρχή της είπα: "Πέταξέ τα , τι τα φυλάς;"

Μετά , δεν άντεξα , είπα να τους ρίξω μια ματιά....

Τετράδια της Α΄δημοτικού , σχολικό έτος 1980

Τετράδιον Αριθμητικής με τις πρώτες πράξεις και δίπλα ζωγραφισμένα κάτι χαριτωμένα μηλαράκια-κάθε μήλο και μια μονάδα

Τετράδιον ορθογραφίας "Νάτος ο Τίμος με το τιμόνι!" και τα κόκκινα γράμματα της δασκάλας "Γράψε πιο κοντά τα γράμματα της κάθε λέξης"

Τετράδιον αντιγραφής , χωρισμένο στα δυο , επάνω ωραίες ζωγραφιές και κάτω το κείμενο

(οι ζωγραφιές ήταν του μπαμπά , δεν σχεδίαζα καλά και έφτιαχνα καλικατζούρες....)

Τετράδιον Σπουδής...από δω θα σας αντιγράψω κάτι περισσότερο:


Τα γράμματα

Πόσα γράμματα μεγάλα

μούμαθε η καλή δασκάλα

Πόσα γράμματα πολλά

μακρουλά και στρογγυλά


Σε μπελά μπήκα μεγάλο

πέστε μου που να τα βάλω;

Μες τη σάκα δε χωρούν

είναι τόσα που να μπουν.....;


Τελικά , 30 χρόνια μετά , ακόμα με αυτά τα γράμματα καταγίνομαι. Ναι , βρήκα τον μπελά μου με αυτά , είχε δίκιο το παιδικό ποιηματάκι...που να το φανταστώ τότε που πάσχιζα να το αντιγράψω σωστά με τις δασείες και τις περισπωμένες του-τις πρόλαβα και αυτές!