Παραμονιάτικα...

Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε τώρα νας σας ψέλνω τα κάλαντα και να χω γεμίσει το ιστολόγιό μου με δεντράκια και Αγιοβασιλάκια....

Νομίζω , ωστόσο ,πως αυτά τα Χριστούγεννα δεν μου βγαίνει το γιορτινό look αλλά αυτό του προβληματισμού και της μιζέριας.

Από τη μια εδώ και 15 μέρες νιώθω όμηρος μέσα στην δική μου πόλη λόγω απεργιών και κινητοποιήσεων. Καλά που υπάρχει και το αυτοκίνητο , η Ιουλιέττα , διάδοχος του στρατηγού , και βολεύεται η κατάσταση...για πόσο όμως δεν ξέρω.

Από την άλλη βομβαρδίζομαι νύχτα και μέρα από ειδήσεις σκοτεινές , ειδήσεις που σκόπιμα καλλιεργούν τον φόβο και την ανασφάλεια.

Ειρωνεία , αλήθεια , αλλά αυτόν τον καιρό δίδαξα στους μαθητές μου την περίοδο του Τρικούπη με το "Δυστυχώς επτωχεύσαμεν" και τον Δ.Ο.Ε. και τα παιδιά με ρωτάνε:

"Δηλαδή τα ίδια συμβαίνουν και τώρα κυρία; Πότε ήταν χειρότερα; Τότε ή τώρα;"

Και γω δεν ξέρω τι να τους απαντήσω ,τι να τους πω;

Πώς κάποιοι υποθήκευσαν το μέλλον τους και τις ζωές τους για τα επόμενα 50 χρόνια;

Το κερασάκι στην τούρτα ήρθε τις τελευταίες μέρες , όπου παλιοί συνάδελφοι από την Άνδρο με ειδοποίησαν πως η αμοιβή μου για τις υπηρεσίες μου στην ΠΔΣ το έτος 2008 - 2009 δεν θα μου δοθεί , διότι δεν υπάρχει λέει νομοθετική ρύθμιση ....

Περισσότερο με ενοχλεί η αίσθηση αδικίας που βιώνω παρά τα χρήματα. Όχι πως μου περισσεύουν , αλλά για μένα το διακύβευμα είναι αλλού. Όταν η ίδια η Πολιτεία σε κλέβει αρνούμενη να σου δώσει τα δεδουλευμένα , τότε τι απομένει;

Τι απομένει αλήθεια για μας τους παιδαγωγούς και τους πνευματικούς ανθρώπους; Όταν ο ίδιος ο επίσημος φορέας μας μας απαξιώνει , μας κοροιδεύει μέσα στα μούτρα μας και δικαιώνει με την στάση που υιοθετεί απέναντί μας την αδιαφορία και τον ωχαδελφισμό;

Γιατί στ' αλήθεια ποιος πλέον παίρνει στα σοβαρά έναν φορέα που κοροιδεύει τους εργαζόμενους , που μιλάει για αξιοκρατία και την ίδια στιγμή την ακυρώνει; Έμπρακτα;

Καλά Χριστούγεννα ....κατά τα άλλα