Για την Ειρήνη , την Κατερίνα , τον Αχιλλέα...

Σε μας τους εκπαιδευτικούς έπεσε πάλι ο κλήρος να βγάλουμε τα κάστανα από τη φωτιά σε μια περίοδο που τα πάντα και οι πάντες μοιάζουν κορεσμένα , παθητικά και αδιάφορα.
Οι συνάνθρωποι και συμπολίτες μας ταλαιπωρούνται , όπως και εμείς , εδώ και τρία χρόνια από μια αδιέξοδη πολιτική που μέρα με τη μέρα μας εξουθενώνει ψυχικά και μας οδηγεί στην οικονομική εξαθλίωση.

Η απόφαση της ΟΛΜΕ για πενθήμερες , επαναλαμβανόμενες απεργίες μοιάζει ουτοπική , αν αναλογιστεί κανείς τα οικονομικά βάρη που κανείς επωμίζεται καθημερινά. Πώς να ανταπεξέλθεις με ένα γλισχρό μισθό που μετά τις απεργίες δεν θα υπάρχει καν; Αφήστε που η φιλοσοφία των απεργιών είναι ξεπερασμένη , δεν αγγίζει την κοινωνία , παρά την ενοχλεί. Αν ήθελε η ΟΛΜΕ να στήσει αγώνα , θα μπορούσε να ακολουθήσει άλλες τακτικές.

1. Να κρατήσει τα σχολεία ανοιχτά το καλοκαίρι και να καλέσει τους συλλόγους γονέων και κηδεμόνων για ενημέρωση.
2. Να δημοσιοποιήσει τις θέσεις της με έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα και από πόρτα σε πόρτα ακόμη...
3. Να κάνει συμβολικές διαμαρτυρίες , συναυλίες ή όποιο άλλο event , για να ενημερώσει και ευαισθητοποιήσει.
4. Να οργανώσει από καιρό ταμείο αρωγής στο οποίο όλοι θα συνέδραμαν τον οβολό τους ,ώστε σε περίπτωση απεργίας να μπορεί με τη σειρά του και αυτό να στηρίξει κάπως τους απεργούς και τις οικογένειές τους.
5. Να έρθει σε συνεννόηση με μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων , ώστε να εξασφαλίσει κάποια έκπτωση στα τρόφιμα για τα μέλη της.
6. Να αρνηθεί να τελέσει γιορτές και παρελάσεις και τις ίδιες μέρες να κατέβει σε συμβολικές διαμαρτυρίες σε όλη την Ελλάδα.

Από την άλλη , η κοινή γνώμη , φορτωμένη η ίδια με τα δικά της βάσανα και κατάλληλα προετοιμασμένη από τα "πρόθυμα" φερέφωνα της εξουσίας διόλου δεν συμμερίζεται τον αγώνα μας.
Η ανεργία έχει εκτοξευθεί στο 30% , ο ιδιωτικός τομέας στενάζει κάτω από τις αυθαιρεσίες των επιχειρηματιών που έχουν βρει χώρο και κάνουν ό,τι γουστάρουν...οπότε η απεργία των εκπαιδευτικών που,στα μάτια των πολλών , έχουν τουλάχιστον ακόμη , μια δουλειά , μοιάζει πολυτέλεια.

Και φυσικά υπάρχει και η ρετσινιά του "ιδιαίτερου". Οι περισσότεροι σκέφτονται πως εμείς οι καθηγητές είμαστε βολεμένοι , βγάζουμε μαύρα χρήματα και κάνουμε και τον τσαμπουκά μας κατά καιρούς. Δεν είναι έτσι φυσικά , αλλά άντε πείσε εσύ τον άλλον ότι δεν είσαι ελέφαντας...

Δεν πιστεύω , δυστυχώς , πως αυτή η κινητοποίηση θα οδηγήσει κάπου. Το πολύ - πολύ να έχει και κέρδος το υπουργείο οικονομικών , αφού θα γλιτώσει κάποια ποσά που θα δίνονταν για τους μισθούς μας. Όσο για τα πολιτικά κόμματα που πάνε να καπελώσουν την απεργία μας , πριν καλά - καλά ξεκινήσει , τι να πω; Ο λαικισμός ήταν και συνεχίζει να είναι η μεγάλη πληγή της πολιτικής μας ζωής.

Πριν κλείσω το σύντομό μου κείμενο θα ήθελα να το αφιερώσω σε όλους τους συναδέλφους μου που μέσα στο καλοκαίρι βρέθηκαν είτε σε διαθεσιμότητα , είτε σε δίλημμα , για το αν θα έπρεπε να ζητήσουν μετάταξη σε δημοτικά. Σε αυτούς που έζησαν ή που συνεχίζουν να ζουν με την αγωνία της απόλυσης και του εργασιακού αδιεξόδου. Στην Ειρήνη , την Κατερίνα και τον Αχιλλέα , τρεις αξιολογότατους συναδέλφους που τους έχασε η μέση εκπαίδευση , γιατί και καλά περίσσευαν , και που αναγκάστηκαν να επιλέξουν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση ....όχι πως έχω κάτι με τα δημοτικά. Απλά ξέρω πως τα γυμνάσια και τα λύκειά μας έχουν ανάγκη τέτοιων ανθρώπων , δυναμικών , δραστήριων , δουλευταράδων....ανθρώπων που δεν είχαν κανένα βύσμα , που υπηρέτησαν πολύ μακρυά από τα σπίτια τους για χρόνια , που δεν τεμπέλιασαν ποτέ...αλλά το υπουργείο τους ξεπέταξε πολύ εύκολα και τους βόλεψε πρόχειρα και έχει ο θεός...
Και φυσικά αφού είναι έτσι γι' αυτούς , έτσι θα ναι και για μένα.

Καλή δύναμη παιδιά , όπου και να στε.
Και καλή δύναμη σε όλους μας...