Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

Το ντουέτο που σκοτώνει...

Η αποψινή μου ανάρτηση έχει σχέση με φράσεις  οι οποίες αναφέρονται με τον έναν ή τον άλλον τρόπο σε "θανατηφόρα" ντουέτα.

Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι φυσικά η Σκύλλα και η Χάρυβδη. Οι δυο αυτές "χαριτωμένες" υπάρξεις την είχαν στημένη στα στενά μεταξύ Ιταλίας και Σικελίας ή σε κάποια στενά εν πάση περιπτώσει και ταλαιπωρούσαν τους ναυτικούς...ρουφώντας και ξερνώντας το νερό κι ό,τι επέπλεε επάνω του!!!!
Λοιπόν, όταν χρησιμοποιούμε τη φράση από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη εννοούμε πως ό,τι και να διαλέξουμε θα είναι εξίσου δυσάρεστο και βλαβερό...

Ένα άλλο δίδυμο κι αυτό της συμφοράς...είναι οι Συμπληγάδες πέτρες. Αυτές ήταν δυο πελώριοι βράχοι που ανοιγόκλειναν μέσα στη θάλασσα, οπότε, αν δεν προλάβαινες να περάσεις ανάμεσά τους σε συνέθλιβαν. Αυτοί που περνούν Συμπληγάδες, λοιπόν, είναι αυτοί που περνούν μέσα από εμπόδια με επιτυχία...

Άλλο ντουέτο, από το χώρο των θρησκευτικών αυτό, είναι ο Άννας και ο Καϊάφας. Τα δυο αυτά πρόσωπα έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη σύλληψη και την δίκη του Ιησού. Ήταν Φαρισαίοι και συγγενείς μεταξύ τους (ο Καϊάφας ήταν γαμπρός του Άννα). Ο Ιησούς πήγαινε από τον έναν στον άλλον και τελικά στους Ρωμαίους που τον σταύρωσαν.
Όταν λέμε ότι κάποιος πάει από τον Άννα στον Καϊάφα εννοούμε ότι ταλαιπωρείται από "αρμόδιο" σε "αρμόδιο" , χωρίς να λύνει επιτυχώς το ζήτημα που τον απασχολεί.

Μια ακόμη έκφραση από το χώρο της θρησκείας που μιλάει για δίδυμα της συμφοράς είναι ο Φίλιππος και ο Ναθαναήλ. Αυτοί ήταν καλοί φίλοι που βρέθηκαν στον κύκλο του Ιησού και έγιναν μαθητές του. Εμείς, βέβαια, όταν χρησιμοποιούμε την έκφραση βρήκε ο Φίλιππο(α)ς τον Ναθαναήλ, μάλλον αποδοκιμάζουμε το είδος της σχέσης μεταξύ δυο προσώπων, που πιθανότατα επηρεάζουν ο ένας τον άλλον αρνητικά. Κάτι αντίστοιχο από το χώρο της μαγειρικής είναι το κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι....

Ένα άλλο "διπλό" με αρνητικό περιεχόμενο είναι η γη και το ύδωρ. Σύμφωνα με την ιστορία οι Πέρσες ζητούσαν από τις Ελληνικές πόλεις γη και ύδωρ, δηλαδή την άνευ όρων παράδοσή τους και σε περίπτωση που αυτές αρνούνταν, τις κατέστρεφαν ολοκληρωτικά. Επομένως, κάποιος που δίνει γη και ύδωρ, παραδίδεται άνευ όρων, με τρόπο εξευτελιστικό.

Θα τελειώσω τη σημερινή μου περιδιάβαση στο χώρο των επικίνδυνων ντουέτων με δυο προσφιλή ζώα, τον σκύλο και την γάτα. Αυτά είναι ευτυχή όταν κάνουν σόλο καριέρα. Η φράση, ωστόσο, σαν τον σκύλο με τη γάτα φανερώνει άσπονδους εχθρούς, που δεν ησυχάζουν ποτέ και βρίσκουν πάντα αιτία και λόγο να μαλώνουν.

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

Γάλα

Το γάλα είναι μια θρεπτική τροφή που παρέχουν τα θηλαστικά στα "παιδιά" τους και η κατανάλωσή του οδηγεί στην υγιή ανάπτυξή τους.
 Συνήθως είναι λευκό ή υπόλευκο και έχει γλυκιά γεύση. Όσα ζώα ανήκουν στα θηλαστικά "κατεβάζουν γάλα" μετά την εγκυμοσύνη , ώστε να μπορούν να θρέψουν τους γόνους τους. Ανάμεσά τους και οι άνθρωποι φυσικά....

Όταν το γάλα της μητέρας μας δεν είναι καλής ποιότητας - αρκετά θρεπτικό - για να μας ικανοποιήσει, αναλαμβάνουν άλλα θηλαστικά την διατροφή μας. Αγελάδες, προβατίνες και κατσίκες είναι οι συνήθεις ύποπτοι, αλλά η μυθολογία τουλάχιστον αναφέρει και περιπτώσεις παιδιών που εγκαταλείφθηκαν στα βουνά και ανατράφηκαν με γάλα αρκούδας ή λύκαινας.....

Επίσης , γνωστά είναι από την Ιστορία και τα λουτρά της Κλεοπάτρας μέσα σε γάλα γαϊδούρας που της εξασφάλιζαν νεανική και σφριγηλή επιδερμίδα. Δεν ξέρω αν τα σημερινά γαλακτώματα έχουν αντίστοιχη σύνθεση, σίγουρα όμως συνδέονται με το γάλα ετυμολογικά.

Ο γαλαξίας των αστεριών είναι ένας ακόμη, αρκετά δημοφιλής, συγγενής του γάλακτος. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική μυθολογία η δημιουργία του οφείλεται στο γάλα που χύθηκε από το στήθος της Ήρας, όταν την ώρα που κοιμόταν της έβαλαν πλάι της το μωρό Ηρακλή, για να θηλάσει...
Υποθέτω ότι η λευκότητα του γαλαξία και των αστεριών οδήγησε στη σύνδεσή τους με το γάλα.

Το γάλα ήταν παλιότερα για τους ανθρώπους κάτι πολύτιμο και  ιερό  και το αντιμετώπιζαν με τον πρέποντα σεβασμό. Αντιλαμβάνονταν τον ουσιαστικό ρόλο που διαδραμάτιζε στον κύκλο της ζωής και γι' αυτό δεν το σπαταλούσαν. Στις θυσίες που πρόσφεραν στους θεούς έριχναν χοές από κρασί , λάδι και γάλα, τα γεννήματα δηλαδή της Φύσης.

Στην εποχή μας το γάλα μπήκε σε μπουκάλια, κονσέρβες ή έγινε σκόνη....
Όσο για χοές, μπορεί να μην γίνονται πλέον προς τιμήν των αρχαίων θεών, αλλά χάριν εντυπωσιασμού του κοινού στις εθνικές οδούς διαφόρων κρατών από αγανακτισμένους αγρότες...

Κάθε φορά που βλέπω γάλα να χύνεται στο δρόμο, αγανακτώ. Το θεωρώ ύψιστη ασέβεια απέναντι στο μυστήριο της ζωής και στην μητέρα Φύση. Επιπλέον πιστεύω ότι είναι αμαρτία την ώρα που  χιλιάδες άνθρωποι θα μπορούσαν να ζήσουν από αυτό, κάποιοι να το χύνουν και να το σπαταλούν τόσο αστόχαστα.






Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

Επιλογή και ευθύνη

Όταν κανείς επιλέγει , διακρίνει στην πραγματικότητα μέσα από ένα σύνολο το επιθυμητό με βάση συγκεκριμένα κριτήρια που ο ίδιος έχει ορίσει. Ως λέξη το ρήμα επιλέγω είναι σύνθετη και προέρχεται από την πρόθεση επί και το ρήμα λέγω.
Η πρόθεση επί ανάμεσα στα άλλα δηλώνει τον τόπο, την στάση πάνω σε κάτι, άρα την υπεροχή. Επομένως, επιλέγω σημαίνει πως από τις πολλές δυνατότητες που έχω, προτιμώ κάποια και της δίνω σε σχέση με τις υπόλοιπες την πρώτη θέση.

Το ρήμα λέγω από τη μια σχετίζεται με την διαδικασία της  συγκέντρωσης και της συλλογής. Η συγκέντρωση, ωστόσο, αυτή γίνεται με βάση τον λόγο, τη λογική ικανότητα δηλαδή που μας διακρίνει  και είναι αυτή η οποία κατευθύνει ή θα έπρεπε να κατευθύνει τις επιλογές μας. Ασφαλώς, για να κάνουμε την σωστή επιλογή, πρέπει να έχουμε υπ' όψη μας όλα τα στοιχεία και πληροφορίες που  αφορούν σε ένα ζήτημα. Αφού τα συγκεντρώσουμε, προχωρούμε στην επιλογή μας.

Κάθε επιλογή  έχει κόστος και καλό είναι κανείς να είναι εξοικειωμένος με αυτή την πραγματικότητα, όπως επίσης με το γεγονός ότι επιλέγοντας κάτι , αυτομάτως αποκλείει κάτι άλλο.
Κάθε στιγμή της ζωής μας βρισκόμαστε μπροστά σε επιλογές που άλλοτε έχουν βαρύνουσα και άλλοτε υποδεέστερη σημασία. Σε κάθε περίπτωση αυτός που επιλέγει  χρησιμοποιώντας την λογική του  ιεραρχεί τις ανάγκες   ή τις επιθυμίες του και  καταλήγει να ικανοποιήσει αυτήν που κατά την γνώμη του είναι η σημαντικότερη.

Εφόσον οι επιλογές μας γίνονται με αυτό τον τρόπο, αναλαμβάνουμε και την ευθύνη τους, καθώς αποτελούν αποτέλεσμα της δικής μας κρίσης και αξιολόγησης των καταστάσεων. Προφανώς, όταν αυτό συμβαίνει, κανείς δεν δικαιούται να παραπονεθεί για την ή τις επιλογές του και να εκφράσει εκ των υστέρων δυσαρέσκεια γι' αυτές, γιατί τότε είναι ανεύθυνος και ανέτοιμος να δεχτεί τις συνέπειές τους.

Οι επιλογές μας μας χαρακτηρίζουν, καθώς φανερώνουν τις βαθύτερες ανάγκες και επιθυμίες μας, ενώ ταυτόχρονα δίνουν στοιχεία και για τον αξιολογικό μας κώδικα.
Ακόμα και όταν πιστεύουμε ότι δεν έχουμε επιλογή , στην πραγματικότητα έχουμε ήδη επιλέξει ότι δεν επιλέγουμε!!!

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2016

Καλικάντζαροι

Οι γιορτινές μέρες  από τα Χριστούγεννα μέχρι και τα Φώτα είναι η περίοδος της βασιλείας των καλικάντζαρων. Οι δαίμονες αυτοί που η λαϊκή φαντασία τους έχει δώσει μορφή αποκρουστική, μαύρη και δύσμορφη, κάνουν όλων των ειδών τις σκανδαλιές , πειράζουν τους ανθρώπους και τα ζώα, μαγαρίζουν τα φαγητά και τα γλυκά και γενικότερα αποτελούν "κακό μπελά" για κάθε νοικοκυριό.

Η λέξη καλικάντζαρος δεν έχει ξεκάθαρη ετυμολογία. Κάποιοι συνδέουν το όνομά του με τη λέξη καρκάντζι και κάρκαδο που παραπέμπει στο καμμένο και το ξερό. Άλλοι πάλι θεωρούν πιο κοντινή τη συσχέτιση με το καλίκι, ένα είδος παπουτσιού που ,κατά την παράδοση, φορούσαν οι καλικάντζαροι.

Η παγανιστική τους προέλευση είναι προφανής, καθώς είναι ξωτικά με μορφή που παραπέμπει στους αρχαίους δαίμονες της Φύσης, τους Σατύρους, αλλά και στον τραγόμορφο Πάνα. Από τους αρχαίους προγόνους τους έχουν πάρει την παιγνιώδη διάθεση, την λαιμαργία και την λαγνεία. Συνδεδεμένοι με την γονιμότητα και τον κύκλο των εποχών υπήρξαν ιδιαίτερα προσφιλείς στους αγροτικούς πληθυσμούς και έτσι άντεξαν και "πέρασαν" από την αρχαία θρησκεία και στον χριστιανισμό παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στις δοξασίες και τα έθιμα του Δωδεκαημέρου - 25 Δεκεμβρίου έως 6 Ιανουαρίου.

Η βασιλεία τους είναι σύντομη και ολοκληρώνεται την ημέρα των Φώτων όπου οι ιερείς αγιάζουν τα νερά και κάθε ακάθαρτη , σκοτεινή και αμαρτωλή ύπαρξη επανέρχεται εκεί που ανήκει, δηλαδή στα βάθη της γης....
Εκεί θα επανέλθουν και τα καλικαντζαράκια  και θα στρωθούν στην δουλειά πριονίζοντας το δέντρο που κρατά τη Γη στη θέση της μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα που θα ανέβουν πάλι στον επάνω κόσμο, για να διασκεδάσουν βάζοντας σε πειρασμό και δοκιμάζοντας τους ανθρώπους.