Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2017

Μικροί , καθημερινοί θάνατοι

Ο θάνατος είναι μια λέξη που μας τρομάζει και μόνη  η ύπαρξή της...πόσο μάλλον η ουσία της.

Στα λεξικά παρουσιάζεται ως η  διακοπή των βιολογικών λειτουργιών ενός οργανισμού.
Ο θάνατος είναι το τέλος μιας κατάστασης, εν προκειμένω της κατάστασης της Ζωής.
Είναι όμως συνδεδεμένος και με την αίσθηση της απώλειας , της εξαφάνισης,  μιας ολοκληρωτικής και τραυματικής αποκοπής από μια πριν γνωστή και οικεία κατάσταση.

Αν και καθόλου δεν μας αρέσει να μιλάμε γι' αυτόν και οικτίρουμε όποιον αυτός αγγίζει δεν υπάρχει περίπτωση να μην τον βιώσουμε  , εφόσον είμαστε θνητοί. Και μάλιστα , όχι μόνο αυτόν , ως τελεσίδικο και οριστικό κλείσιμο του βίου μας ή του βίου των αγαπημένων μας , αλλά και τους πολλούς , καθημερινούς θανάτους που θα βιώσουμε στη ζωή μας , εφόσον αποφασίσουμε να σχετιστούμε επί της ουσίας και με ανοιχτή καρδιά με ό,τι μας περιβάλλει.

Κάθε μικρή ή μεγάλη απώλεια στη ζωή μας , κάθε κλείσιμο μιας πορείας , μιας σχέσης , μιας κατάστασης...είναι ένας θάνατος. Κάθε τι που φεύγει από τη ζωή μας , ηθελημένα ή τυχαία , οτιδήποτε αγαπήσαμε ή επενδύσαμε σε αυτό και πλέον δεν υπάρχει , αφήνει πίσω του ένα κενό...ένα μικρό ή μεγαλύτερο σκοτάδι.

Οι άνθρωποι λένε είναι φως...μια ενέργεια που παίρνει σάρκα και μορφή και υλοποιεί τον κόσμο.
Αν λοιπόν θέλουμε να θεωρούμαστε παιδιά του φωτός οφείλουμε και πρέπει να βρίσκουμε τη δύναμη να ξεπερνάμε την οδύνη και το πένθος του θανάτου μέσα από μια νέα δράση , μια νέα σχέση  ένα νέο σχέδιο που θα έρθει να δώσει νέα ώθηση και προοπτική στη ζωή μας.

Οι μικροί , καθημερινοί θάνατοι δεν θα πάψουν να υπάρχουν , όμως , κι ας μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό, το φως επιστρέφει πάντα μετά τη νύχτα.

La notte piu lunga eterna non e