Παράθυρο με θέα...

Σαν να μην πέρασε μια μέρα...κι ωστόσο είναι δυο χρόνια τώρα που έφυγα από την Άνδρο.

Κάθε φορά , ωστόσο , που την επισκέπτομαι , νιώθω το ίδιο αίσθημα που αισθάνεται κανείς όταν επιστρέφει στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Αυτή η ζεστασιά και η οικειότητα που όλοι έχουμε ανάγκη και μας φορτίζει θετικά , ώστε να συνεχίζουμε τον αγώνα της καθημερινότητας.

Μικροί Οδυσσείς που επιστρέφουμε στην Ιθάκη μας και μετά από λίγο αναζητούμε νέες περιπέτειες....μα το σημείο το σταθερό και ο προσανατολισμός μας δεν χάνεται , γιατί η Ιθάκη είναι πάντα εκεί και μας περιμένει.

Η Άνδρος είναι τόπος ευλογημένος μα , όπως όλες οι Κυκλάδες , ιδιαίτερος. Πρέπει να τον σεβαστείς , για να σε σεβαστεί και αυτός.

Οι τελευταίες κακοκαιρίες άφησαν έντονα τα σημάδια τους στις "κακοτεχνίες" των ανθρώπων. Σε όσα εφήμερα και άναρχα κατασκευάζουν εκείνοι πιστεύοντας πως θα κυριαρχήσουν στην Φύση και την Ζωή - μα αυτό δεν συμβαίνει. Κι αν για λίγο φαίνεται έτσι , τελικά ο χρόνος δείχνει την αξία και την ουσία στο κάθε τι.

Ένιωσα την ανάγκη να ξεφύγω από την σύγχρονη και μίζερη εικόνα του νησιού και να αναζητήσω εκείνη την άλλη , την ίδια και απαράλλαχτη αιώνες τώρα , την πραγματική Άνδρο των μονοπατιών , των πηγών και των ξωκκλησιών.

Μια όμορφη διαδρομή με οδήγησε από το Κόρθι στο Γιαννισαίο.

Θαύμασα την σοφία των απλών ανθρώπων που σεβάστηκαν το περιβάλλον και συν-υπήρξαν αρμονικά μαζί του για χρόνια πολλά.

Είδα την γοητεία της πέτρας που στολίζει το νησί και δημιουργεί κατασκευές γοητευτικές στην απλότητά τους.

Είδα τον μόχθο του παλιού Ανδριώτη να φτιάξει αναβαθμούς , για να κρατήσει το χώμα και να καλλιεργήσει τη γη.

Είδα την Φύση να φορά την καλύτερή της φορεσιά , για να με προυπαντήσει...

Για όσους επισκέπτονται το νησί αυτό ή άλλους τόπους και στέκονται στην επιφάνεια των εφήμερων αποδράσεων θα είχα να προτείνω μια άλλη οπτική γωνία....

ένα παράθυρο με θέα