Τα πρώτα σύννεφα που σκοτεινιάζουν τον ουρανό , οι πρώτες στάλες της βροχής καθώς και η απαραίτητη ζακετούλα στις βραδινές μας βόλτες μας δείχνουν καθαρά πως ο κύκλος της θερινής ραστώνης ολοκληρώνεται...
Φθίνουν οι οπώρες...μαραίνονται δηλαδή οι καρποί σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξης. Τα τελευταία σύκα και σταφύλια μαζεύονται μέσα στο Σεπτέμβρη ή και αρχές Οκτώβρη. Μετά και το περίφημο καλοκαιράκι του Αγίου Δημητρίου η γη παύει να προσφέρει τους καρπούς της...όχι για πολύ όμως...γιατί μέσα στο χειμώνα θα έρθουν άλλες εικόνες και στιγμές να μας παρηγορήσουν για την ομορφιά που χάθηκε.
Είπαμε , όμως...το φθινόπωρο είναι μια μετάβαση...μια εφηβεία...κι όπως δυσκολεύονται οι έφηβοι να κατανοήσουν τι είναι τελικά...να αποχωριστούν την παιδική τους ηλικία και να εισαχθούν στον κόσμο των ενηλίκων , έτσι και το φθινόπωρο φλερτάρει με την παιδικότητα του καλοκαιριού που χάνεται και την αυστηρότητα ενός ενήλικου χειμώνα...
Για μένα η μετάβαση αυτή έχει μια ταυτότητα οσφρητική , μια αίσθηση που πάντα με ακολουθεί και με γοητεύει...είναι η μυρωδιά των νυχτολούλουδων. Ακόμη και στους σκονισμένους και μουντούς δρόμους της Αθήνας , όλο και κάπου θα τη συναντήσεις ...το σούρουπο. Κρύβει μέσα της όλη την αλαφράδα του καλοκαιριού αλλά και την μελαγχολία ενός ηλιοβασιλέματος. Και στις λίγες στιγμές που περνούν , καθώς διασχίζω το πεδίο της , έχω ήδη ταξιδέψει και είμαι μακρυά , πολύ μακρυά ...σε ένα καινούργιο , φωτεινό καλοκαίρι , σε μια επόμενη έκρηξη αισθημάτων και ζωής.
Καλό Φθινόπωρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου