Αφορμή για την σημερινή μου ανάρτηση αποτελεί η συζήτηση που άνοιξε μετά τις πρόσφατες αποφάσεις του Υπουργείου Παιδείας για μια σειρά από μαθήματα που αφορούν το Λύκειο.Και νομίζω ότι το πρόβλημα ξεκινάει πάντα από αυτό το σημείο...ότι δηλαδή η εκάστοτε ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας έρχεται κάποια στιγμή και αποφασίζει και διατάσσει.
Στα χρόνια που υπηρετώ την δημόσια εκπαίδευση κανείς ποτέ δεν ζήτησε τη γνώμη μου για τη σχολική πραγματικότητα, κανείς δεν με έλαβε υπόψη, ούτε εμένα, ούτε τους συναδέλφους μου...τους μόνους δηλαδή που ως μάχιμοι εντός των αιθουσών έχουμε και άποψη τεκμηριωμένη!
Ανέκαθεν , τα πράγματα "μαγειρεύονται" από συμβούλους και παρατρεχάμενους και "σερβίρονται" στην άβουλη και απαθή μάζα, τόσο ημων των καθηγητών, όσο και των μαθητών και των οικογενειών τους.
Πιο συγκεκριμένα βρισκόμαστε πράγματι μπροστά σε πρωτοφανείς καταστάσεις. Και δεν μιλάω μόνο για την κατάργηση των Λατινικών, αλλά και για το γεγονός ότι μαθήματα γενικής παιδείας, όπως η Ιστορία, η Νεοελληνική Λογοτεχνία και η Βιολογία δεν θα διδάσκονται πλέον στην Γ' λυκείου. Σε τελική ανάλυση η τάξη αυτή μετατρέπεται σε φροντιστήριο και δεν προσφέρει καμιά καλλιέργεια πνευματική...αντιθέτως, γίνεται ένα στείρο εργαστήριο παραγωγής βαθμών που θα οδηγήσουν στο πολυπόθητο ΑΕΙ...
Μιλούν άνθρωποι πολλοί , καθηγητές και άλλοι , για το τέλος της ανθρωπιστικής παιδείας. Ομολογώ πως η κυβέρνηση αυτή και ο κύριος Γαβρόγλου ενδεχομένως να έχουν την "τιμή" να βάλουν την ταφόπλακα σε αυτό που ονομάζεται ανθρωπιστική παιδεία.
Δε νομίζετε, ωστόσο, όσοι ολοφύρεστε και φωνασκείτε , ότι εδώ πρόκειται για το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου;
Η ανθρωπιστική παιδεία έχει πεθάνει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα...κι αυτό είναι φανερό από τη βοώσα γύρω μας ζώσα πραγματικότητα. Έλλειψη αισθητικής και κουλτούρας , αγένεια , ωχαδελφισμός , πνευματική οκνηρία , μαζοποίηση....
Και βέβαια δεν μπορεί αυτό να έγινε τώρα ή πολύ περισσότερο δεν μπορεί να φταίει για όλα τα παραπάνω η κατάργηση ενός σαχλού ανθολογίου Λατινικών ή ενός προχειρογραμμένου εγχειρίδιου Ιστορίας...
Η παιδεία είναι θέμα πολιτικό. Προσέξτε με, πολιτικό και όχι κομματικό. Και αφορά τους πάντες, όσους έχουν την τύχη να ζουν σε πολιτείες. Και τους πολίτες και τους πολιτικούς.
Γι αυτό, ας δούμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη, όλοι μας, ας δούμε τα δικά μας λάθη ή παραλείψεις, και μετά μπορούμε να θρηνήσουμε επί των ερειπίων μιας ακόμη εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης.
