Άνθρωποι και σκουπίδια

Για όσους από εμάς έχουμε το θλιβερό προνόμιο να επισκεπτόμαστε κατά καιρούς το κοιμητήριο της περιοχής μας , για να απαλύνουμε κάπως τον πόνο της απουσίας ενός αγαπημένου μας προσώπου ή για να τιμήσουμε την μνήμη του , η εικόνα είναι απογοητευτική.

Και η απογοήτευση αυτή έχει να κάνει με την εγκατάλειψη τέτοιων χώρων ,την έλλειψη ουσιαστικής καθαριότητας και  σεβασμού προς τους νεκρούς και τους συγγενείς τους.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένη , θα μιλήσω για τα κοιμητήρια των περιοχών Καλλιθέας - Νέας Σμύρνης και Παλαιού Φαλήρου που βρίσκονται σε όμορα οικόπεδα κάπου στην Άνω Νέα Σμύρνη.
Αυτό που με λύπη μου παρατήρησα τον τελευταίο χρόνο τουλάχιστον είναι ότι στους χώρους αυτούς προσπαθούν οι υπεύθυνοι των δήμων να χωρέσουν δυο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη...

Από τη μια είναι χώροι ταφής και από την άλλη χώροι στάθμευσης των οχημάτων καθαριότητος των δήμων αλλά και χώροι απόθεσης απορριμάτων μέσα σε πολύ μεγάλα , μεταλλικά container.
Η όψη σε όλο το δρόμο μπροστά από το νεκροταφείο Καλλιθέας είναι θλιβερή...τουλάχιστον....
η μυρωδιά αποπνικτική και η θλίψη απέραντη...

Πώς πρέπει να αισθάνεται κάποιος που επισκέπτεται ένα τέτοιο χώρο , φορτισμένος ήδη από δικές του σκέψεις και συναισθήματα; Πώς πρέπει να νιώθει , όταν βλέπει , πως η θέση που επιφύλασσε η κοινωνία μας σε όλους εκείνους που δεν υπάρχουν πια , είναι αυτή μιας χωματερής;

Ποια είναι η άποψη των δημόσιων αρχόντων που εδώ και καιρό ζητάνε την ψήφο μας επιδεικνύοντας προφανώς έργα βιτρίνας και όχι έργα ουσίας;

Ποια είναι η θέση της Εκκλησίας που ενώ απειλεί και ωρύεται για όσους τυχόν τολμήσουν να προτιμήσουν την καύση αντί της ταφής , δεν έχει να πει μια κουβέντα για αυτό το όνειδος , που είμαι βέβαιη πως επαναλαμβάνεται και σε άλλες περιοχές του λεκανοπεδίου και όχι μόνο;

Αιδώς Αργείοι....