Η μουσική διακριτικά ακούγεται στο δωμάτιο - το "Χαμόγελο της Τζοκόντα" , που πάντα με ταξιδεύει γλυκά. Από το παράθυρο βλέπω τις απέναντι θλιβερές πολυκατοικίες-όταν ο καιρός είναι μουντός , όπως σήμερα , φαίνονται ακόμη πιο άσχημες...
Συντροφιά μου το καναρίνι που πριν δυο-τρεις μέρες το βρήκαμε και το μαζέψαμε από τον δρόμο-ξεστρατισμένο κι αυτό , καταδικασμένο σε ισόβια δεσμά , γιατί εκτός παραφυλάει η γάτα...
Γράφω στον υπολογιστή , όπως πάντα , ασκήσεις και σημειώσεις για τα παιδιά-είναι καιρός πλέον που το χαρτί μπήκε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας...
Μικρό διάλειμμα...
Πατάω ο υπολογιστής μου - οι εικόνες μου - οι φωτογραφίες μου-...............................
Πρόσωπα και τοπία γεμίζουν την οθόνη-εδώ μια ομάδα μαθητών στις ελιές , εκεί ο μυστακοφόρος να "τσακίζει" ένα μπριζολάκι , δυο-τρεις συναδέλφισσες να χορεύουν και πιο κει η παλιά μου διευθύντρια σε σύλλογο να κρατάει το κεφάλι της πονοκεφαλιάζοντας με τα δεινά του δημόσιου σχολείου...
Όταν έρχονται οι φίλοι μου , τους καλοδέχομαι. Θυμάμαι και γελώ με εκείνα που τότε φαίνονταν βουνό και τώρα είναι πλέον μια ανάμνηση. Ξεχνώ τα δυσάρεστα , η βελόνα κολλάει στα ευχάριστα , στα ανθρώπινα , σε αυτά που μας έφεραν πιο κοντά.
Η οθόνη κλείνει-επιστροφή στις ασκήσεις. Τετάρτη γράφουνε τεστάκι στην Ιστορία τα παιδιά , πρέπει να το ετοιμάσω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου