Παγκόσμια ημέρα ποίησης

Σήμερα , λοιπόν , γιορτάζουμε την ποίηση...ξέρετε αυτά τα επετειακά πάντα με τρομάζουν. Έχω την αίσθηση πως κάτι χάνει τη δύναμή του , όταν αρχίζει να γίνεται "επέτειος".

Παρ' όλες τις επιφυλάξεις μου , ωστόσο , δεν μπορώ παρά να συμμετέχω ως φιλο-λογος στον εορτασμό αυτό.

Ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα σας αφιερώνω λοιπόν...

Η ΠΟΛΙΣ

Είπες "θα πάγω σ' άλλη γη , θα πάγω σ' άλλη θάλασσα.

Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.

Κάθε προσπάθειά μου μια καταδίκη είναι γραφτή

κ' είν' η καρδιά μου - σαν νεκρός - θαμένη.

Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμό αυτόν θα μένει.

Όπου το μάτι μου γυρίσω , όπου κι αν δω

ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ ,

που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα".

Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις , δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.

Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς

τους ίδιους. Και στες γειτονιές τις ίδιες θα γερνάς

και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.

Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού - μη ελπίζεις-

δεν έχει πλοίο για σε , δεν έχει οδό.

Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ

στην κώχη τούτη την μικρή , σ' όλην την γη την χάλασες.

Ας με συγχωρήσει ο Αλεξανδρινός για το μονοτονικό...