Είναι κάτι τόποι με τους οποίους συνδέεσαι , χωρίς να υπάρχει προφανής αιτία και εξήγηση. Μπορεί να μην είναι ο τόπος διαμονής σου ή η γενέτειρά σου , να μην έχεις εκεί τις παιδικές σου αναμνήσεις , την οικογένειά σου ή τον κοινωνικό σου κύκλο. Αυτοί όμως με έναν τρόπο μαγικό σε κρατούν στον κύκλο της γοητείας τους.
Άνδρος , η πατρίδα της καρδιάς μου.
Ταξίδεψα , για να την δω , μετά από πολλούς μήνες απουσίας. Η δύναμη και η αλήθεια του τοπίου είναι πάντα εκεί , για όποιον νιώθει την αξία τους. Μπορεί οι άνθρωποι να αλλάζουν , οι σχέσεις να παραμένουν ρευστές και απροσδιόριστες , για μένα όμως σταθερή αξία παραμένει το περήφανο νησί. Μια πεζοπορία στις Ευρουσιές , ένας εσπερινός στην Θεοσκέπαστη μόνο για μένα!!! , μια βόλτα στο Κάστρο του Κοχύλου , ένα δειλινό στον Άγιο Φανούριο....και τόσα άλλα που με "γέμισαν" και με ενδυνάμωσαν.
Για τους φίλους που μένουν εκεί , που δεν βλέπουν μόνο την ειδυλλιακή πλευρά του νησιού , αλλά και τις δυσκολίες μιας μονότονης και προβληματικής καθημερινότητας μόνο ευχές έχω να δώσω. Να έχουν το κουράγιο να συνεχίζουν να παλεύουν και να ονειρεύονται και να την προσέχουν...Είναι το νησί μας τόσο κοντά στην Αθήνα και οι "απελπισμένοι" του λεκανοπεδίου αρχίζουν να το πολιορκούν και να μεταφέρουν σε αυτό όλες τις μίζερες συνήθειες της αστικής ζωής τους. Η Άνδρος μας χρειάζεται φύλακες και προστάτες.
Κατά τα άλλα , ας είναι καλά το διαδίκτυο παιδιά που μας ενώνει. Συναντώντας την Ανεστασία , τον Κίμωνα , τον Vanglouk με την περίφημη Πέρλα του ένιωσα σαν να τους είχα δει και χθες και προχθές και κάθε μέρα , τέλος πάντων. Η τεχνολογία και η αγάπη μας για το νησί φαίνεται να μας ενώνει..
Σγουράκι, και το Κόρθι σ' αγαπάει κι εμείς. Να μας έρχεσαι συχνά.
ΑπάντησηΔιαγραφή