Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Μια εκδρομή...














Η εκδρομή του σχολείου μας στην Καλαμάτα και στην Αρχαία Μεσσήνη "μαγειρευόταν" εδώ και πολύ καιρό. Είναι αλήθεια , πως οι μαθητές μας λαχταρούσαν αυτήν την παρείστικη ατμόσφαιρα που μόνο μια εκδρομή μπορεί να δώσει , τον χαβαλέ και την διασκέδαση με τους φίλους , που -ποιος ξέρει-αν και του χρόνου, στο λύκειο πια , θα τους έχουν κοντά τους.
Η πόλη της Καλαμάτας δεν με ενθουσίασε. Πνιγμένη στο μπετόν , με δρόμους γεμάτους αυτοκίνητα , κακέκτυπο της Αθήνας-τι παθαίνουν όλοι και μιμούνται το έκτρωμα της πρωτεύουσας;



Υπήρχε , ωστόσο , ένα σημείο που είχε ενδιαφέρον , η συνοικία της πόλης κάτω από το κάστρο με τα παλιά δρομάκια , τις βυζαντινές εκκλησίες , τα σπίτια με τα κεραμίδια.Η καρδιά της πόλης ήταν κάποτε εκεί..


Περπατήσαμε βέβαια και στο πάρκο με τα τραίνα -εκεί οι μαθητές μας το φχαριστήθηκαν , καθώς σκαρφάλωναν στα βαγόνια και έβγαζαν τις απαραίτητες , αναμνηστικές φωτογραφίες.Για να είμαι ειλικρινής , ούτε εγώ απέφυγα το ποζάρισμα...ήταν πειρασμός τα τραινάκια!


Την επόμενη μέρα βρεθήκαμε στην Αρχαία Μεσσήνη. Μαγευτική η διαδρομή μέσα από γραφικά χωριουδάκια και πράσινα τοπία. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό αρχαιολογικό χώρο.Εγώ τουλάχιστον δεν έχω ξαναδεί τόσο καλά διατηρημένες αρχαιότητες και σε τέτοια έκταση απλωμένες...μια ολόκληρη πόλη που αποκαλύπτεται σιγά-σιγά και μας καταπλήσσει με την ομορφιά της.
Οι μαθητές - κι αυτό είναι ο προβληματισμός μου - δεν ενθουσιάστηκαν ιδιαίτερα , τουλάχιστον όχι στην πλειοψηφία τους. Με τον καιρό , όμως , έμαθα πως η πλειοψηφία δεν είναι και "αξία"...ρίξε το σπόρο σου , που λένε , και κάπου θα πιάσει...έτσι λοιπόν καμιά δεκαπενταριά πιτσιρίκια κατέβηκαν μαζί μου μέχρι το στάδιο και χάρηκαν την περιήγηση...όταν τα είδα να τρέχουν στο στίβο του σταδίου , τα καμάρωσα και είπα μέσα μου πως η Ελλάδα ζει ακόμη , ταξιδεύει το "τρελοβάπορο" παρά τις τρικυμίες και τις αναποδιές...





































Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου