Νυχτερίδες κι αράχνες....

Οι αράχνες και τα έντομα εν γένει είναι μάλλον αντιπαθή στον πολύ κόσμο , είτε λόγω της μορφής τους ,  είτε και του δηλητηρίου που κάποιες φορές φέρουν ως όπλο και μέσο επιβίωσης.
Χαρακτηριστική ως προς αυτό το τελευταίο είναι η περίφημη αράχνη - ταραντούλα που με το δηλητήριό της ακινητοποιεί τα θύματά της , που έχουν ήδη πιαστεί στον ιστό της και στη συνέχεια τα καταβροχθίζει με την ησυχία της....

Συμπαθιέται αυτή η κυρία;
Με τίποτε!!!!

Λένε πως η αράχνη ήταν μια όμορφη κοπέλα που ύφαινε εξαιρετικά λεπτά υφαντά και κάποτε μέσα στην αποκοτιά της προκάλεσε την ίδια την Αθηνά σε αγώνα , για να αναδειχθεί η καλύτερη υφάντρα. Το έργο της ήταν πολύ καλύτερο από αυτό της Αθηνάς , αλλά άκρως υβριστικό , καθώς επάνω του απεικόνισε τους έρωτες των θεών με τους θνητούς και τις θνητές....η Αθηνά εξοργίστηκε , το έσκισε και την ίδια την μεταμόρφωσε στο έντομο που όλοι ξέρουμε και που από τότε υφαίνει αδιάκοπα τους ιστούς του...περίτεχνους , λεπτούς αλλά και θανατηφόρους.

Η αλήθεια είναι πως οι αράχνες είναι σκοτεινοί τύποι. Τους αρέσουν οι κλειστοί  χώροι , με λίγη σκόνη και πολύ μυστήριο...γι' αυτό θα τις βρούμε να πρωταγωνιστούν σε έργα καλλιτεχνικά ή λογοτεχνικά αντιστοίχου ύφους και περιεχομένου. Η ετυμολογία του ονόματός τους σχετίζεται με την ιδιότητά τους να υφαίνουν αδιάκοπα ένα δίχτυ (αρχ.  άρκυς - υος)

Οι αράχνες συνδέονται με κάθε τι παλιό και εγκατελελειμμένο , είτε πρόκειται για κτήριο , είτε για ιδέα. Λέμε π.χ

•  Το σπίτι έπιασε αράχνες τόσο καιρό κλειστό...
• Αυτός κι οι αραχνιασμένες ιδέες του...στον μεσαίωνα ζούμε;

Μια ακόμη έκφραση που συνδέεται με το συμπαθές έντομο είναι η ακόλουθη:

• Τον τελευταίο καιρό τα βλέπει όλα μαύρα κι άραχνα/άραχλα.

Οι γλωσσολόγοι υποστηρίζουν πως οι δυο λέξεις "άραχνα/άραχλα" δηλώνουν το ίδιο πράγμα, δηλ. τις δυσάρεστες καταστάσεις και πως ο ένας προκύπτει από τον άλλο με μετατροπή του "ν" σε "λ".

Θέμα γούστου η επιλογή...