Πολλοί λένε πως η ζωή είναι ένας δρόμος...ένας δρόμος που για άλλους είναι ήδη έτοιμος , για να
τον διαβούν , και τους προσφέρεται άκοπα - είναι οι ευνοημένοι της μοίρας - ενώ για άλλους δεν υπάρχει και πρέπει μόνοι τους να τον χαράξουν και να τον ακολουθήσουν...με συνέπεια και πείσμα.
Ένας δρόμος η ζωή...κι ο καθένας τον ονειρεύεται , όπως θέλει... , ευθύ ή με στροφές , γεμάτο δέντρα ή σαν λιθόστρωτο μονοπάτι , πλάι στη θάλασσα ή κοντά σε βουνό...
Όπως , όμως , κι αν τον φαντάζεται κανείς , κι είτε του προσφέρεται ή τον δημιουργεί ο ίδιος , τι αξία θα είχε ο δρόμος , αν στην πορεία του δεν συνέβαιναν συναντήσεις;
Συναντήσεις με άλλους οδοιπόρους , που χουν χαράξει κι αυτή πορεία ή έστω την βρήκαν έτοιμη και προχωρούν προς το δικό τους σκοπό , προς την πραγμάτωση του δικού τους φωτεινού ιδανικού...
Κι αυτοί οι συνοδοιπόροι , που για περισσότερο ή λιγότερο διάστημα , μοιράζονται κοινή πορεία , πόσα όμορφα πράγματα έχουν να ανταλλάξουν , πόσες ιδέες , πόσες σκέψεις , πόσα λόγια και άλλες τόσες πράξεις....και τι στιγμές έχουν να ζήσουν....
Έτσι που το σακούλι που καθένας τους κουβαλά στην πλάτη του , όλο και να γεμίζει κι όλο και πιο πλούσια και ουσιαστική να κάνει την ζωή τους!!!
Ευτυχισμένος εκείνος που στον δρόμο του θα έχει πολλές τέτοιες συναντήσεις...αυτός θα έχει ζήσει τη ζωή κι αυτός στο τέλος της ημέρας θα σταθεί, για να κάνει τον απολογισμό του και θα ναι κερδισμένος.
Το σακούλι του θα είναι γεμάτο από όσα αποθησαύρισε από τις πολλές και ενδιαφέρουσες συναντήσεις του , από τους ανθρώπους που συμπορεύτηκαν μαζί του , που μοιράστηκαν τις δυσκολίες και τις επιτυχίες , αυτούς που τον διαμόρφωσαν και τον έκαναν τελικά αυτό που είναι.
Αφιερωμένο στην καλή μου φίλη και συνοδοιπόρο Vas_bag
Ευχαριστώ για την κοινή μας πορεία....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου