Στο σπήλαιο του Αρχέδημου

 

Η Αττική είναι ένας τόπος εξαιρετικής ομορφιάς , παρά τις «φιλότιμες» προσπάθειες των κατοίκων της να την μετατρέψουν σε μια ψυχρή , τσιμεντένια κατασκευή χωρίς αισθητική και χωρίς μέτρο.

Έχει τοπία συγκινητικά , ποιος δεν έχει δακρύσει ένα δειλινό στο Σούνιο… , μνημεία μεγάλης αισθητικής και ιστορικής αξίας με κορυφαίο τον Παρθενώνα και απίστευτες πεζοπορικές διαδρομές στα βουνά της που κυκλώνουν μοναδικά το λεκανοπέδιό της.

Σε κάποιες από αυτές τις διαδρομές συναντά κανείς σημεία που τον αφήνουν με το στόμα ανοιχτό.

 Ποιος θα πίστευε αλήθεια πως μια ώρα μακρυά από το Πανόραμα της Βούλας βρίσκεται η περίφημη σπηλιά του Αρχέδημου;

Στον αρχαίο δήμο του Αναγυρούντα , σημερινή Βάρη , ένας γλύπτης από την Θήρα (Σαντορίνη) αποφάσισε να απομονωθεί σε ένα μικρό σπήλαιο στις υπώρειες του Υμηττού , κάπου τον 6^ο ή 5ο αιώνα π.Χ. Το όνομά του Αρχέδημος.

 Οι περισσότεροι άνθρωποι τον θεώρησαν νεραϊδοπαρμένο – νυμφόληπτο , γιατί στ’ αλήθεια , ποιος άνθρωπος έχων σώας τας φρένας θα άφηνε τον ήλιο και το φως, για να βρεθεί στο σκοτάδι μιας σπηλιάς;

Ο Αρχέδημος , όμως , με μεράκι και πίστη , δημιούργησε σε αυτό το μικρό σπήλαιο ένα όμορφο ιερό γεμάτο από τεχνουργήματα ιδιαίτερου ενδιαφέροντος  αφιερωμένα στους θεούς και τις νύμφες. Ανάμεσα στα άλλα σκάλισε και τον εαυτό του με καλέμι και σμίλη να σμιλεύει προς τιμή των θεών τα όμορφα έργα του. Ταυτόχρονα , για να διευκολύνει την κατάβαση στο μικρό του σπήλαιο σκάλισε στο βράχο σκαλοπάτια.

Αργότερα η σπηλιά εγκαταλείφθηκε  στα βυζαντινά όμως χρόνια έγινε και πάλι τόπος λατρείας. Οι αρχαιολόγοι την ανακάλυψαν  στις αρχές του 20^ου αιώνα και μελέτησαν το χώρο της. Δεν είναι σύμφωνοι σε ποιον ή ποιους θεούς ήταν αφιερωμένη. Άλλοι μιλάνε για τον Απόλλωνα και άλλοι για τον Πάνα ή ίσως και για την Κυβέλη , τη μεγάλη μητέρα – θεά της Φύσης.

Στις μέρες μας ο χώρος έχει περιφραχτεί από την αρχαιολογική υπηρεσία καθώς τέτοια σημεία βανδαλίζονται από ανεγκέφαλα άτομα και χρήζουν προστασίας. Δυστυχώς , η εύκολη γενικά πρόσβαση στο χώρο τον καθιστά ιδιαίτερα ευάλωτο.

 Αν κάποιος θέλει να τον επισκεφτεί μπορεί να συνεννοηθεί με την αρχαιολογική υπηρεσία ή την σπηλαιολογική εταιρεία. Χρειάζεται κάποιος ειδικός μαζί σας , όπως επίσης σκοινί και φακός. Και φυσικά μπόλικο θάρρος, γιατί ου παντός πλειν ες Κόρινθον.

Ρωτήστε και μένα που έφτασα πάνω από τα σκαλιά και γύρισα πίσω..τελικά όμως σκέφτηκα τι θα έχαναν τα μάτια μου , αν δεν κατέβαινα και «κατρακύλισα» στο βάθος της… Κι ευτυχώς για μένα οι νύμφες και ο Πάνας με προστάτεψαν και να ΄μαι τώρα εδώ να γράφω γι΄ αυτή την τόσο κοντινή και τόσο άγνωστη συνάμα ομορφιά της Αττικής.