Ας υποθέσουμε ότι σε συμβολικό επίπεδο εμείς μοιάζουμε με ένα σπίτι. Τότε οι φίλοι και ο κοινωνικός μας περίγυρος θα μπορούσαν άνετα να είναι τα λουλούδια που μας περιβάλλουν.
Ανάλογα με το είδος σπιτιού που είμαστε θα είναι και τα λουλούδια γύρω μας...
Αν π.χ είμαστε ένα σπίτι με μπαλκόνι , τότε οι ζαρντινιέρες και τα αναρριχώμενα είναι τα λουλούδια που μας ταιριάζουν. Αν πάλι είμαστε μια μεζονέτα , τότε διαθέτουμε πλούσιο κήπο που περιλαμβάνει γκαζόν , δέντρα και πολλά λουλούδια , ανάλογα με το πόσο μερακλήδες είμαστε.
Αν το σπίτι μας είναι μικρό και φτωχικό , τότε δυο τρεις γλαστρούλες στο παράθυρό μας δίνουν χρώμα με τα λουλούδια τους στο ταπεινό μας καλυβάκι.
Πάντως , σπίτι χωρίς λουλούδι δεν μπορεί να υπάρξει , όπως και άνθρωπος χωρίς φίλο. Και σπίτι χωρίς λουλούδι είναι σπίτι άχαρο , άχρωμο και θλιβερό.
Φυσικά είμαστε εμείς που θα επιλέξουμε σε τι σπίτι θα ζήσουμε και τι λουλούδια θα μας περιτριγυρίζουν. Εκτός κι αν είμαστε τυχεροί και εκτός από τις επιλογές που μόνοι μας κάνουμε έρθει να μας βρει και κάποιο ουρανοκατέβατο λουλούδι , εκεί που δεν το περιμένουμε.
Να...ας πούμε , μια μαργαρίτα.
Η μαργαρίτα είναι λουλούδι ελευθέρας βοσκής. Στην φυσική της κατάσταση δεν της αρέσει η γλάστρα. Είναι ανεξάρτητη και φυτρώνει μόνη της στους αγρούς ή όπου τέλος πάντων βρει πρόσφορο έδαφος. Δεν είναι από τα λουλούδια που κραυγάζει την ομορφιά της , ούτε γυρεύει να σαγηνέψει με το άρωμά της.
Είναι όμορφη , έτσι απλά. Κίτρινη , λευκή , πορτοκαλένια με πράσινους μίσχους και πολλά παρακλάδια μπορεί να γεμίσει το σπίτι σου με ομορφιά και φως.
Έτσι απρόσκλητη εμφανίστηκε κάποια στιγμή και στο δικό μου σπίτι η κυρία Μαργαρίτα. Πλουμιστή και λυγιστή κιτρίνισε το σύμπαν και φώτισε το μπαλκόνι μου.
Μαζί της έμαθα να εκτιμώ τα απλά και μικρά πράγματα που ομορφαίνουν τόσο τη ζωή μας.
Και κάθε πρωί την χαιρετώ και την ευγνωμονώ που με επέλεξε , για να κάνει το σπίτι μου πιο φωτεινό και χαρούμενο.
Χρόνια πολλά Μαργαρίτα
Σε αγαπώ πολύ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου