Οδοιπορώντας στην Πεντέλη

Ένα από τα μεγαλύτερα βουνά του λεκανοπεδίου της Αττικής είναι η Πεντέλη. Έχει πυραμιδοειδές σχήμα και η ψηλότερη κορυφή της είναι γύρω στα 1100 μέτρα. Εκεί βρισκόταν στην αρχαιότητα ένα άγαλμα της θεάς Αθηνάς.

Η Πεντέλη είχε πυκνά δάση , πλούσια νερά και δυστυχώς γι' αυτήν μάρμαρο...έτσι από την αρχαιότητα ήδη άρχισε η εξόρυξή του , ειδικά μάλιστα , για τις ανάγκες του οικοδομικού προγράμματος του Περικλή , τον 5ο αιώνα π.Χ.

Το μάρμαρο της Πεντέλης "αφέθηκε στην ησυχία του". ...την βυζαντινή και μεσαιωνική περίοδο. Τότε το βουνό και οι πολλοί του οικισμοί και αρχαίοι δήμοι μαράζωσε και πολλοί ασκητές βρήκαν καταφύγιο σε αυτό και έφτιαξαν τις σκήτες τους σε διάφορα σημεία του.

Αργότερα , δυστυχώς , κατά την διάρκεια του 19ου αι., όταν η Αθήνα ως νέα πρωτεύουσα ξαναχτιζόταν , τα λατομεία άρχισαν να δουλεύουν πάλι πυρετωδώς...τα σπουδαία νεοκλασικά της Αθήνας , η Ακαδημία , η Εθνική βιβλιοθήκη και το Καλλιμάρμαρο είναι όλα χτισμένα με Πεντελικό μάρμαρο.

Η Πεντέλη είναι ένα ιδιαίτερο μέρος και κάθε φορά που τυχαίνει να την επισκεφτώ νιώθω να με γοητεύει , παρά το ότι δυστυχώς είναι γεμάτη πληγές από τα λατομεία και τις πυρκαγιές και κατοικημένη σαν να πρόκειται για προάστιο της Αθήνας.

Σε κάθε περίπτωση , αν έχεις τη διάθεση , μπορείς να ανακαλύψεις και στους σύγχρονους χαλεπούς καιρούς οάσεις ομορφιάς σε αυτήν.

Μια τέτοια περιοχή ιδιαίτερης αρχαιολογικής αξίας και φυσικής ομορφιάς είναι ο Διόνυσος. Στην αρχαιότητα η περιοχή ονομαζόταν Ικαρία και είχε πάρει το όνομά της από τον βασιλιά Ικάριο. Αυτός καλοδέχτηκε τον θεό Διόνυσο , υιοθέτησε την καλλιέργεια του αμπελιού και μέσα στον ενθουσιασμό του έδωσε σε βοσκούς της περιοχής να πιουν ανέρωτο κρασί... Αυτοί μέθυσαν και τον σκότωσαν , όταν όμως κατάλαβαν το σφάλμα τους , τον έθαψαν κρυφά. Οι συγγενείς του τον ανακάλυψαν με την βοήθεια του σκύλου του και ο Διόνυσος οργισμένος έστειλε αρρώστια στις κοπέλες της Αθήνας ....για να εξευμενιστεί φτιάχτηκε το ιερό του στην περιοχή του σημερινού Διονύσου και  καθιερώθηκε η λατρεία του.

















Στα χρόνια του Πεισίστρατου ένας ποιητής από την ίδια περιοχή , ο Θέσπης , τελειοποιεί τον διθύραμβο και γίνεται ο πρώτος τραγικός ποιητής. Στην περιοχή του Διονύσου βρίσκουμε ερείπια του αρχαίου θεάτρου και ενός χορηγικού μνημείου , το οποίο στα βυζαντινά χρόνια μετατράπηκε σε εκκλησία.

Στα νεότερα χρόνια η περιοχή ονομάστηκε από τους επήλυδες Αρβανίτες Ραπεντώσα. Κατ' άλλους σημαίνει τόπος γεμάτος γουρούνια , ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι σημαίνει τόπος γεμάτος πλατάνια. Να σας πω την αλήθεια μου , γουρούνια δεν είδα , το ρέμα όμως που ακόμη και σήμερα κυλά με παραπέμπει σε πλατανόδασος.
 


Το ρέμα αυτό καταλήγει στην περιοχή Βρανά του Μαραθώνα και σε κάποια σημεία του είναι πραγματικά εντυπωσιακό και δημιουργεί καταρράκτη.

Δεν ξέρω στ' αλήθεια αν πρέπει να λυπάμαι που όλα αυτά στην Ελλάδα του 2019 παραμένουν περίπου άγνωστα στο ευρύ κοινό και αναξιοποίητα. Ο αρχαιολογικός χώρος ελλείψει φυλάκων παραμένει κλειστός για το κοινό , παρά το γεγονός ότι αποτελεί εν ολίγοις την κοιτίδα του Αθηναϊκού δράματος.

Όσο για το μονοπάτι που οδηγεί στον απίθανο καταρράκτη δεν είναι σηματοδοτημένο και φροντισμένο...

Να πω για άλλη μια φορά το γνωστό και κουραστικό ίσως....πως δηλαδή αν μια άλλη χώρα διέθετε αυτό τον πολιτιστικό και φυσικό πλούτο δε θα τον άφηνε στην τύχη του;
Από την άλλη , μπορεί και να είναι καλύτερα έτσι. Μέσα στην αφάνειά του το μέρος αυτό κρατά ακόμη αρκετή από την μυστική του και αγέραστη γοητεία...