Η βωμολοχία είναι μια παράξενη λέξη με αρχαίες καταβολές και αρνητικό περιεχόμενο. Πιο συγκεκριμένα τα λεξικά μας πληροφορούν ότι ο βωμολόχος ήταν κάποιος που ενέδρευε (= λόχος) στους βωμούς , για να κλέψει το κρέας της θυσίας. Επειδή ήταν απίστευτα ασεβές ακόμη και να μιλάει κανείς γι' αυτό , η βωμολοχία κατέληξε στις μέρες μας να σημαίνει βρισιά.
Κι ο υβριστής όμως , αυτός δηλαδή που υβρίζει - βρίζει , έχει αρχαία καταγωγή , καθώς αρχικά δήλωνε αυτόν που ξεπερνούσε τα ανθρώπινα μέτρα και διέπραττε ύβρι (=υπέρ) και φυσικά οι θεοί τον τιμωρούσαν. Στις μέρες μας δεν νομίζω ότι πολυασχολούνται οι θεοί με όσους βρίζουν ή κατά το κοινώς λεγόμενον κατεβάζουν και κάνα καντήλι...και μη με ρωτήσετε τι δουλειά έχουν τα καντήλια με τις βρισιές...άβυσσος η ψυχή της γλώσσας!
Σκέφτομαι βέβαια πως το να τα σούρνεις καμιά φορά στον άλλο δεν είναι και απαραίτητα κακό. Ίσως μάλιστα να είναι και απελευθερωτικό και ψυχαγωγό και υπονοώ εδώ την αρχική σημασία της λέξης ψυχαγωγία. Διότι και σε αυτήν την περίπτωση πάλι τους αρχαίους μας προγόνους θα συναντήσουμε που , όπως φαίνεται , το είχαν συνήθειο να ρίχνουν κάνα μπινελίκι που και που και μάλιστα με την έγκριση του ιερατείου...
Λέγεται ότι στο τέλος των Ελευσίνιων μυστηρίων , όταν επέστρεφαν οι μύστες από την Ελευσίνα , είχαν το ελεύθερο , πάνω από ένα γεφυράκι που υπήρχε στο δρόμο τους , να τα σούρνουν κανονικά σε όποιον ήθελαν , να τον κοροϊδεύουν , να βωμολοχούν και να ασχημονούν κατά το δοκούν.
O tempora , o mores!!!!
Για το τέλος κράτησα τα μπινελίκια. Τα μπινελίκια είναι τούρκικα και δηλώνουν δυο πράγματα. Τις βρισιές που χρησιμοποιούν οι μπινέδες , δηλαδή οι ομοφυλόφιλοι άνδρες , και τους μεζέδες. Τώρα πως συνδυάζεται το σεξ με τις βρισιές και τα γλυκά....απορία ψάλτου βηξ!
Πάντως εμένα μου αρέσουν και οι βρισιές και τα γλυκά....
Εξ ου και το πάθημά μου , όταν ήμουν πιτσιρίκι.
Μια μέρα λοιπόν είχαμε πάει επίσκεψη σε μια θεία πολύ comme il faut η οποία αποφάσισε να με τιμωρήσει ρίχνοντάς μου πιπέρι στο στόμα , επειδή αντιμίλησα στη μητέρα μου...Θυμάμαι ακόμη την πιπεριέρα...ήταν ένα κόκκινο , πορσελάνινο πιπέρι νομίζω και κατακάηκα...
Να συμπληρώσω εδώ ότι τα αποτελέσματα της μεθόδου ήταν απογοητευτικά , καθώς θίχτηκε μεν ο εγωισμός μου , αλλά χειροτέρεψα. Αν με άκουγε σήμερα αυτή η θεία να εξοργίζομαι και να μιλάω άσχημα θα γινόταν πιο κόκκινη από την πιπεριέρα της...
Θεός σχωρέστην...
Αφιερωμένο στην ψηλή ξανθιά Ιουδαία
Κι ο υβριστής όμως , αυτός δηλαδή που υβρίζει - βρίζει , έχει αρχαία καταγωγή , καθώς αρχικά δήλωνε αυτόν που ξεπερνούσε τα ανθρώπινα μέτρα και διέπραττε ύβρι (=υπέρ) και φυσικά οι θεοί τον τιμωρούσαν. Στις μέρες μας δεν νομίζω ότι πολυασχολούνται οι θεοί με όσους βρίζουν ή κατά το κοινώς λεγόμενον κατεβάζουν και κάνα καντήλι...και μη με ρωτήσετε τι δουλειά έχουν τα καντήλια με τις βρισιές...άβυσσος η ψυχή της γλώσσας!
Σκέφτομαι βέβαια πως το να τα σούρνεις καμιά φορά στον άλλο δεν είναι και απαραίτητα κακό. Ίσως μάλιστα να είναι και απελευθερωτικό και ψυχαγωγό και υπονοώ εδώ την αρχική σημασία της λέξης ψυχαγωγία. Διότι και σε αυτήν την περίπτωση πάλι τους αρχαίους μας προγόνους θα συναντήσουμε που , όπως φαίνεται , το είχαν συνήθειο να ρίχνουν κάνα μπινελίκι που και που και μάλιστα με την έγκριση του ιερατείου...
Λέγεται ότι στο τέλος των Ελευσίνιων μυστηρίων , όταν επέστρεφαν οι μύστες από την Ελευσίνα , είχαν το ελεύθερο , πάνω από ένα γεφυράκι που υπήρχε στο δρόμο τους , να τα σούρνουν κανονικά σε όποιον ήθελαν , να τον κοροϊδεύουν , να βωμολοχούν και να ασχημονούν κατά το δοκούν.
O tempora , o mores!!!!
Για το τέλος κράτησα τα μπινελίκια. Τα μπινελίκια είναι τούρκικα και δηλώνουν δυο πράγματα. Τις βρισιές που χρησιμοποιούν οι μπινέδες , δηλαδή οι ομοφυλόφιλοι άνδρες , και τους μεζέδες. Τώρα πως συνδυάζεται το σεξ με τις βρισιές και τα γλυκά....απορία ψάλτου βηξ!
Πάντως εμένα μου αρέσουν και οι βρισιές και τα γλυκά....
Εξ ου και το πάθημά μου , όταν ήμουν πιτσιρίκι.
Μια μέρα λοιπόν είχαμε πάει επίσκεψη σε μια θεία πολύ comme il faut η οποία αποφάσισε να με τιμωρήσει ρίχνοντάς μου πιπέρι στο στόμα , επειδή αντιμίλησα στη μητέρα μου...Θυμάμαι ακόμη την πιπεριέρα...ήταν ένα κόκκινο , πορσελάνινο πιπέρι νομίζω και κατακάηκα...
Να συμπληρώσω εδώ ότι τα αποτελέσματα της μεθόδου ήταν απογοητευτικά , καθώς θίχτηκε μεν ο εγωισμός μου , αλλά χειροτέρεψα. Αν με άκουγε σήμερα αυτή η θεία να εξοργίζομαι και να μιλάω άσχημα θα γινόταν πιο κόκκινη από την πιπεριέρα της...
Θεός σχωρέστην...
Αφιερωμένο στην ψηλή ξανθιά Ιουδαία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου