Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Απεργίας το ανάγνωσμα...

Οι μέρες που ζούμε δεν είναι οι ευκολότερες. Κάθε μέρα βομβαρδιζόμαστε από κανάλια , δημοσιογράφους και κάθε είδους παπαγαλάκια με ειδήσεις που μιλούν για το ζοφερό παρόν και το ακόμη ζοφερότερο μέλλον και καλούμαστε να σφίξουμε κι άλλο το ζωνάρι , γιατί κάποιοι δεν έκαναν , όταν έπρεπε , σωστά την δουλειά τους...
Εμείς οι καθηγητές , όταν έρχεται η ώρα της απεργίας , έχουμε πάντα να αντιμετωπίσουμε περισσότερα διλήμματα από τους άλλους εργαζόμενους. Η εκπαίδευση δεν είναι εργοστάσιο να κλείσεις τις μηχανές...είναι ζωντανή διαδικασία που αφορά έμψυχα υποκείμενα.
Από την άλλη , ο καθηγητής του δημόσιου ελληνικού σχολείου είναι κακοπληρωμένος και υποτιμημένος...και αν πιστέψουμε στις φήμες που κυκλοφορούν , σε λίγο , για να ζήσει αξιοπρεπώς , θα πρέπει να κάνει και δεύτερη δουλειά , για να τα βγάλει πέρα. Και δεν μιλάω για ιδιαίτερα , για να μην παρεξηγηθώ..
Απεργία λοιπόν , όχι όμως για τα νέα , άδικα , κατά τη γνώμη μου , και επαχθή μέτρα.
Απεργία για τα σχολεία που μοιάζουν με κλουβιά και στα οποία στοιβάζονται οι μαθητές ωσάν σαρδέλες....για την ελλιπή υποδομή....για τους ανύπαρκτους αθλητικούς χώρους....για τα όνειρα που μένουν όνειρα και ουτοπίες.
Και φυσικά απεργία για να χτυπηθεί η λογική του βολέματος , η λογική του "δόξα τω θεώ που χεις δουλειά και παρακάλα μην την χάσεις".
Και η χαμένη μας αξιοπρέπεια;

5 σχόλια:

  1. Το έμψυχο υλικό που μορφώνεται και διαμορφώνεται στα χέρια μας, είναι ο αυριανός άνεργος με πτυχίο ανώτατης σχολής. Κι εκεί καλούμαστε να διορθώσουμε αυτό το λάθος που ήδη υφίσταται.

    Η απεργία δεν είναι μόνο για μας, αλλά και για τα παιδιά που περιμένουν να δουν καθαρές ανατολές.

    Ας φροντίσουμε λοιπόν για το μέλλον, κι ας καθαρίσουμε το παρόν με μια απεργία διαρκείας τη περίοδο των πανελληνίων. Κανείς δεν χάνεται απ' τη ζωή αν δεν το θέλει.

    Είναι η πιο ουσιαστική και άκρως λειτουργική κίνηση των εκπαιδευτικών που θέλουν ένα ξεκάθαρο μέλλον για τους μελλοντικούς απόφοιτους.

    Αυτοί που νομίζουν ότι η κίνηση αυτή είναι αντιεκπαιδευτική, είναι αυτοί που δεν στοχεύουν στο κέντρο των προβλημάτων, αλλά κάνουν βόλτες στην επιφάνεια του παρόντος.

    Έτσι λειτουργεί ο συνδικαλισμός σήμερα, κι έτσι θα λειτουργεί όσο δεν κατανοείται η αληθινή όψη της παιδείας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχει χαθεί πια,σγουρό, η σύνδεση της απεργίας με όλα αυτά που αναφέρεις. Γιατί την απεργία μας όχι μόνο πια δεν την φοβούνται, ακόμα κι αν είναι πολυήμερη, όχι μόνο δεν έχει ούτε καν αντίκτυπο πολιτικού κόστους, αλλά την περιμένουν πώς και πώς, για να μπαλώσουν τρύπες στα δημόσια έσοδα. Δυστυχώς, πρέπει να ψάξουμε για άλλα όπλα και κανείς δεν ψάχνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ξέρεις Κίμωνα , πίστευα πως δεν θα το έλεγα ποτέ αυτό , αλλά συμφωνώ μαζί σου!
    Μια μέρα δεν λέει και πολλά. Άσε που οι περισσότεροι συνάδελφοι λένε πως κάτι τέτοια γίνονται επίτηδες πριν τις γιορτές ,για να εξοικονομούνται χρήματα...
    Εγώ πια δεν ξέρω πως να δηλώσω την αντίθεσή μου σε όσα καθημερινά ακούω και βλέπω...βαρέθηκα την πλύση εγκεφάλου , τις απειλές και τα σενάρια. Έστω και αυτήν την μία μέρα προσπαθώ να μην είμαι το γρανάζι μιας απρόσωπης και ανήθικης εν τέλει μηχανής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γυριστρούλα μου , κάτι πρέπει να γίνει , δεν μπορεί να είμαστε έτσι απαθείς. Το συνδικαλιστικό μας όργανο είναι για τα κλάμματα , αλλά εμείς όχι-κάποιοι τουλάχιστον...
    Πώς αλλιώς θα κερδίσουμε τον χαμένο μας αυτοσεβασμό;
    Promang χαίρομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή