Αγάπη.
Πρόκειται για μια από αυτές τις λέξεις που οι γλωσσολόγοι δεν έχουν καταφέρει να "αποκρυπτογραφήσουν". Και σε αυτές τις περιπτώσεις οι γλωσσολόγοι σχολιάζουν "αγνώστου" ή "αβεβαίου" ετύμου και ξεμπερδεύουν.
Για μας, όμως, τους κοινούς θνητούς που δεν είμαστε επιστήμονες, οπότε δεν τα περνάμε όλα από το ψιλό κόσκινο της λογικής και της ετυμολογίας , το ερώτημα παραμένει.
Τί είναι η αγάπη;
Αγάπη είναι....η φιλία, η ανιδιοτελής προσφορά, η ενέργεια που πυροδοτεί και ομορφαίνει τη ζωή, το ουσιαστικό νόημα της ύπαρξης, μια στάση ζωής.
Άραγε είναι κάτι που σπουδάζεται η αγάπη ή έστω καλλιεργείται ή μήπως είναι ένστικτο, φυσική ροπή και χαρακτηριστικό των ανώτερων θηλαστικών; Είναι μια τέχνη της ζωής που άπαξ και την κατακτήσεις, δεν σε εγκαταλείπει ποτέ ή ένα σύνολο συναισθημάτων που κάνουν τον κύκλο τους, σβήνουν και επανέρχονται σύμφωνα με τις περιστάσεις;
Είναι βούληση ή συναίσθημα;
Πράξη ελευθερίας ή ηθική επιταγή;
Και πού κατοικεί η αγάπη;
Οι περισσότεροι λένε πως της αρέσει η καρδιά. Φαίνεται θα χει αρκετή ζεστασιά εκεί, καθώς η καρδιά αποτελεί το κέντρο της ύπαρξής μας. Προσοχή , όμως, μην παγώσει η καρδιά μας, γιατί τότε η αγάπη φεύγει. Ίσως συμβαίνει και το αντίστροφο, πρώτα δηλαδή φεύγει η αγάπη και μετά παγώνει η καρδιά....
Μήπως, όμως, πρόκειται για μια εγκεφαλική διαδικασία; Μήπως επιλέγω ποιον ή τι θα αγαπήσω; Οπότε πριν από την καρδιά, ίσως η αγάπη να περνάει λίγο και από το μυαλό. Μια ακόμη επιλογή που συμβαίνει με συνειδητά ή και ασυνείδητα κριτήρια...
Και τί συμβαίνει, όταν χάνεις αυτό που αγαπάς; Όταν ο θάνατος, ο χωρισμός ή όποια άλλη δυσάρεστη συνθήκη σου το στερήσουν, που πάει τότε η αγάπη;
Χάνεται και αυτή; Σβήνεται , ξεχνιέται;
Για τους πιο αισιόδοξους η αγάπη μένει πάντα εκεί, έτοιμη να προσφερθεί ξανά και πάλι, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Τί άλλο μπορεί, άλλωστε, να δικαιώσει την ανθρώπινη ύπαρξη περισσότερο από αυτήν;
Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.
Πράξεις Αποστόλων, Προς Κορινθίους Α΄ επιστολή
Πρόκειται για μια από αυτές τις λέξεις που οι γλωσσολόγοι δεν έχουν καταφέρει να "αποκρυπτογραφήσουν". Και σε αυτές τις περιπτώσεις οι γλωσσολόγοι σχολιάζουν "αγνώστου" ή "αβεβαίου" ετύμου και ξεμπερδεύουν.
Για μας, όμως, τους κοινούς θνητούς που δεν είμαστε επιστήμονες, οπότε δεν τα περνάμε όλα από το ψιλό κόσκινο της λογικής και της ετυμολογίας , το ερώτημα παραμένει.
Τί είναι η αγάπη;
Αγάπη είναι....η φιλία, η ανιδιοτελής προσφορά, η ενέργεια που πυροδοτεί και ομορφαίνει τη ζωή, το ουσιαστικό νόημα της ύπαρξης, μια στάση ζωής.
Είναι βούληση ή συναίσθημα;
Πράξη ελευθερίας ή ηθική επιταγή;
Και πού κατοικεί η αγάπη;
Οι περισσότεροι λένε πως της αρέσει η καρδιά. Φαίνεται θα χει αρκετή ζεστασιά εκεί, καθώς η καρδιά αποτελεί το κέντρο της ύπαρξής μας. Προσοχή , όμως, μην παγώσει η καρδιά μας, γιατί τότε η αγάπη φεύγει. Ίσως συμβαίνει και το αντίστροφο, πρώτα δηλαδή φεύγει η αγάπη και μετά παγώνει η καρδιά....
Μήπως, όμως, πρόκειται για μια εγκεφαλική διαδικασία; Μήπως επιλέγω ποιον ή τι θα αγαπήσω; Οπότε πριν από την καρδιά, ίσως η αγάπη να περνάει λίγο και από το μυαλό. Μια ακόμη επιλογή που συμβαίνει με συνειδητά ή και ασυνείδητα κριτήρια...
Και τί συμβαίνει, όταν χάνεις αυτό που αγαπάς; Όταν ο θάνατος, ο χωρισμός ή όποια άλλη δυσάρεστη συνθήκη σου το στερήσουν, που πάει τότε η αγάπη;
Χάνεται και αυτή; Σβήνεται , ξεχνιέται;
Για τους πιο αισιόδοξους η αγάπη μένει πάντα εκεί, έτοιμη να προσφερθεί ξανά και πάλι, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν. Τί άλλο μπορεί, άλλωστε, να δικαιώσει την ανθρώπινη ύπαρξη περισσότερο από αυτήν;
Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον.
Πράξεις Αποστόλων, Προς Κορινθίους Α΄ επιστολή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου