Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

Ο επίμονος κηπουρός

Ο πρώτος κήπος , αυτός που έχει εντυπωθεί βαθιά στο υποσυνείδητο όλων των ανθρώπων και αποτελεί σημείο αναφοράς , είναι  ο παράδεισος. Η λέξη μας έρχεται από την Περσία και σημαίνει περίκλειστος κήπος. Ο παράδεισος παραπέμπει σε τοπία ειδυλλιακά και γαλήνια , απίστευτης φυσικής ομορφιάς. Είναι ο κήπος των κήπων....


Συνδέθηκε , όμως , και με το προπατορικό αμάρτημα και κάπως έτσι οι άνθρωποι τον έχασαν για πάντα....μπορούν μόνο να τον ονειρεύονται ή να τον πιστεύουν....αλλά πάντως εν ζωή καταδικάστηκαν να μην τον ξαναδούν!!!!

Η νοσταλγία για τον χαμένο πρώτο παράδεισο , γέννησε ,  ίσως , την ανάγκη μιας έστω και μερικής αναπαραγωγής του....
Ονομαστοί έμειναν από την αρχαιότητα οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνος , ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου , που κάποιοι υποστηρίζουν ότι έμοιαζαν με ζιγκουράτ που αποτελούνταν από κατάφυτα επίπεδα.

Ο χαμένος παράδεισος την περίοδο της Αναγέννησης υπήρξε η Αρκαδία , ένα καλλιτεχνικό σύμβολο βουκολικής απλότητας , ευτυχίας και έρωτα κοντά στη φύση. Το όνομά της είναι εμπνευσμένο από την περιοχή της Αρκαδίας στην Πελοπόννησο , που θεωρούνταν από την αρχαιότητα τόπος ξεχωριστός , με άγρια ομορφιά , απομονωμένος από την υπόλοιπη Ελλάδα , γεμάτος ψηλά βουνά και δάση.

Στην νεώτερη Ευρώπη οι άνακτες της Γαλλίας , της Αγγλίας και άλλων μεγάλων ευρωπαϊκών χωρών φρόντισαν να στολίσουν τα παλάτια τους με κήπους εντυπωσιακούς , γεμάτους νερά , δέντρα και λουλούδια. Μέχρι και στην ταπεινή ψωροκώσταινα ο Όθωνας και η Αμαλία επιμελήθηκαν την δημιουργία ενός βασιλικού κήπου δίπλα στο ανάκτορό τους , για να χαίρονται εκεί στιγμές γαλήνης και ανέμελους περιπάτους.

Για μας τους κοινούς θνητούς , τους ανθρώπους της πόλης του 21ου αιώνα ο κήπος είναι μια πολυτέλεια.
Πού να βρεθεί χώμα έτσι που όλα τα σκέπασε το τσιμέντο και η άσφαλτος;
Κι ακόμη , πού να βρεθεί χρόνος , για να τον περιποιηθεί κανείς;;;

Όσοι ,  ωστόσο , επίμονοι κηπουροί εξακολουθούν να "διαλέγονται" με το χώμα και τη Φύση αξιοποιώντας μικρούς κήπους και κηπάρια σε μπαλκόνια , ταράτσες και αυλές , είμαι σίγουρη πως την ώρα που τα πρώτα μπουμπούκια των κόπων τους ανθίζουν ή οι πρώτοι καρποί ξεπροβάλλουν από τη γη , θα αισθάνονται την ίδια πρωτόγνωρη χαρά που νιώθει αυτός που επιστρέφει σε τόπο μακρινό και αγαπημένο , συνδεδεμένο με μνήμες αρχέγονες μιας ξεχασμένης αθωότητας....

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου