Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

Στον καιρό του Σκρουτζ...

Η τσιγκουνιά είναι ίσως ένα από τα χειρότερα ελαττώματα που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος. Κι
αυτό γιατί πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό που δεν τον διακρίνει μόνο σε σχέση με τα χρήματα, αλλά με την ίδια τη ζωή.
Όποιος είναι τσιγκούνης στα χρήματα, είναι και στα αισθήματα και στις χειρονομίες και σε ό,τι εν γένει συνιστά την συμπεριφορά του.

Στα λεξικά βρίσκουμε ότι ο τσιγκούνης είναι αυτός που δεν θέλει να κάνει έξοδα και προσπαθεί να αποφύγει κάθε δαπάνη. Η τάση του αυτή συνδέεται με την φιλαργυρία του η οποία είναι  σε βαθμό τέτοιο αναπτυγμένη, ώστε να στερείται πράγματα απαραίτητα, για να μην ξοδέψει χρήματα. Η ρίζα της λέξης είναι τουρκική - cingene - που σημαίνει τσιγγάνος. Το πιο ενδιαφέρον είναι πως εκτός από αυτή και άλλες λέξεις συνώνυμες του τσιγκούνη είναι ταυτόχρονα δηλωτικές εθνικών ονομάτων. Φαίνεται πως η γλώσσα επηρεάζει και επηρεάζεται από τα στερεότυπα.

Έχουμε και λέμε λοιπόν...
 Ο γύφτος ή και γύφτουλας στον υπερθετικό του βαθμό είναι το πρόσωπο που διακρίνεται για την αναξιοπρέπεια και την κακομοιριά του και προέρχεται από την χώρα της Αίγυπτου, καθώς παλιότερα τουλάχιστον υπήρχε η εντύπωση ότι οι Γύφτοι είχαν έρθει στα Βαλκάνια και την Ευρώπη από τη συγκεκριμένη χώρα.
Τσιφούτηδες πάλι είναι η ονομασία των Εβραίων στα τουρκικά - cifit - οι οποίοι ασχολούνταν κυρίως με το εμπόριο και τον δανεισμό χρημάτων, εξ ου και θεωρήθηκαν ως κατεξοχήν φιλοχρήματοι.
Καρμοίρηδες τέλος είναι αυτοί που προέρχονταν από την περιοχή της Καρίας και γίνονταν μισθοφόροι, πουλούσαν δηλαδή τις στρατιωτικές τους υπηρεσίες έναντι αμοιβής.

Από τον χώρο της ραπτικής και της σχετικής οικονομίας που πρέπει κανείς να κάνει, όταν ασχολείται με αυτή προέρχεται ο σπαγκοραμμένος, ο σπάγκος και ο εξηνταβελόνης. Μια άλλη, τέλος, λέξη που περιγράφει αντίστοιχη ιδιότητα είναι ο σφιχτοχέρης.

Στην ελληνική γλώσσα εκτός από τις παραπάνω λέξεις που περιγράφουν το χαρακτηριστικό της τσιγκουνιάς και προέρχονται οι περισσότερες από εθνικές ονομασίες υπάρχουν ο φιλοχρήματος και φιλάργυρος αλλά και ο φειδωλός. Σε αντίθεση με τα δυο πρώτα , την φιλοχρηματία και την φιλαργυρία, η φειδώ συνιστά αρετή , καθώς δηλώνει τη μετρημένη συμπεριφορά που αποφεύγει τις υπερβολές και τις ακρότητες.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου