Ετυμολογώντας την μέθοδο

Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ελληνικές λέξεις που με τη σειρά της γεννά πολλά παράγωγα και σύνθετα είναι και η μέθοδος.

Στο λεξικό του Γ. Μπαμπινιώτη σημειώνεται πως μέθοδος είναι ο συστηματικός και προγραμματισμένος τρόπος προσέγγισης , εξέτασης, ανάλυσης και ερμηνείας προβλημάτων ή φαινομένων βάσει συγκεκριμένων κανόνων....
Δεξιότητα λοιπόν αποτελεί να είναι κανείς μεθοδικός, συστηματικός δηλαδή και προγραμματισμένος.
Αλίμονο στους αμέθοδους, αυτούς που στερούνται μεθόδου, που πηγαίνουν να επιλύσουν προβλήματα και να διαχειριστούν καταστάσεις εμπειρικά και εν πολλοίς τυχαία.

Από τη μέθοδο, βεβαίως, προέρχεται και η μεθόδευση. Εδώ, ωστόσο, προκύπτει εκτός από τη θετική και μια αρνητική απόχρωση της λέξης. Διότι από τη μια σημαίνει την κατά σύστημα και πρόγραμμα εκτέλεση ενός σχεδίου, από την άλλη όμως συναρτάται με οτιδήποτε γίνεται σκόπιμα και άρα υστερόβουλα.

Ευχής έργον να εργάζεται κανείς μεθοδικά, να στηρίζεται σε συγκεκριμένη μεθοδολογία, αλλά να μην πέφτει στην παγίδα των μεθοδεύσεων, που λειτουργώντας ως μανιέρες παγιδεύουν κι αυτόν τον ίδιο σε καταστάσεις προβληματικές και δισεπίλυτες.