Στη χώρα των άξιων...

Άξιος είναι αυτός που έχει αξία, που έχει τα απαραίτητα προσόντα, είναι ικανός  και κατάλληλος να επιτελέσει το έργο του, το όποιο έργο του, με αξιοσύνη. Η ετυμολογία της λέξης σχετίζεται με το ρήμα "άγω", σύμφωνα τουλάχιστον με τον Γ. Μπαμπινιώτη, και δήλωνε αρχικά αυτόν που ζυγίζει όσο και κάποιος άλλος, τον ισοβαρή.
Αργότερα, βέβαια, η έννοια της λέξης ξεπέρασε τα υλικά μέτρα και σταθμά και απέκτησε μια ηθική διάσταση, δηλώνοντας κατ' αρχάς τον άξιο να ανταμειφθεί και εν συνεχεία τον προικισμένο και ταλαντούχο.

Κι αν με απασχόλησε σήμερα η λέξη αυτή είναι γιατί την βρίσκω επίκαιρη, όσο ποτέ, και γιατί αισθάνομαι πως στην πατρίδα μου οι άξιοι άνθρωποι δεν αναγνωρίζονται ή το καταφέρνουν με μεγάλη δυσκολία, εν αντιθέσει προς τους ανάξιους και τυχάρπαστους που λόγω ακριβώς της επίγνωσης της ελλειματικότητάς τους μετέρχονταν ανέκαθεν  και μετέρχονται και σήμερα κάθε πλάγιο τρόπο, κουτοπονηριά και χαμέρπεια, για να αναδειχθούν. Και το δυσάρεστο είναι πως τις περισσότερες φορές το καταφέρνουν, γι' αυτό άλλωστε στην Ελλάδα είμαστε άξιοι της μοίρας μας, αφού ποτέ δεν αντιδρούμε στην αναξιοκρατία και την φαυλότητα, αν δεν τις υποστηρίζουμε κιόλας για ίδια οφέλη.

Η σπουδαία αυτή λέξη γεννά πολλές άλλες από την έλλειψη των οποίων δυστυχώς πάσχει η χώρα μας . Αξιοπρέπεια,αξιοπιστία, αξιολόγηση, αξιοκρατία....και δεν συμμαζεύεται.