Η δούκισσα της Βλακεντίας

Σε προηγούμενη ανάρτηση μου ανέπτυξα δι' ολίγων την έννοια της λέξης "έξυπνος".

Απόψε ήρθε η ώρα του αντιπάλου δέους της εξυπνάδας, δηλ. της βλακείας.

Η βλακεία έδερνε ανέκαθεν, αλίμονο, το ανθρώπινο γένος και έχει αφήσει τα σημάδια της σε όλη την ιστορική πορεία της ανθρωπότητας. 

Ποια είναι, ωστόσο, η αρχική σημασία της βλακείας και η ετυμολογική της προέλευση;

Βλακεία είναι κατά τον προσφιλή Γ. Μπαμπινιώτη μια μορφή διανοητικής καθυστέρησης μέσου βαθμού μεταξύ μωρίας και ιδιωτείας. Επειδή όμως αυτά ηχούν αρκετά εξειδικευμένα και ιατρικά και για να μιλήσουμε με όρους της κοινής καθομιλουμένης βλάκας είναι ο ανόητος, ο ηλίθιος, αυτός που δυσκολεύεται να αντιληφθεί τις καταστάσεις γύρω του.

Το πιο ενδιαφέρον και ίσως πιπεράτο στην υπόθεση της βλακείας είναι ότι συγγενεύει με μια άλλη πανάρχαια και παρεξηγημένη λέξη, που όλοι χρησιμοποιούμε στην Ελλάδα και αποτελεί εθνικό μας σπορ....περισσότερα δεν θα πω, αυτολογοκρίνομαι.

Η ρίζα και των δυο λέξεων είναι το mlak που στις διάφορες λατινογενείς γλώσσες δηλώνει τον μαλακό/μαλθακό. Επομένως, βλάκας είναι ο μαλθακός, ο ήπιος, ο αγαθιάρης ή και αγαθοβιόλης ενίοτε που τον κάνει κανείς ό,τι θέλει (ή έτσι νομίζει, αν πρόκειται για έξυπνο βλάκα).

Φυσικά και η βλακεία έχει τις διαβαθμίσεις της. Καταρχάς  μπορεί να κάνεις τον βλάκα, να δίνεις δηλ. την εντύπωση ότι δεν καταλαβαίνεις, για να μην αναλαμβάνεις ευθύνες και να γλιτώνεις οποιαδήποτε συνέπεια. Σε αυτή την περίπτωση δεν πρόκειται περί γνήσιας μορφής  βλακείας, αλλά περί πονηριάς ή κουτοπονηριάς.

 Μπορεί να είσαι απλώς ένας κοινός βλάκας ή ένας βλάκας με περικεφαλαία/ λοφίο ή και με πατέντα, πράγμα που σημαίνει ότι φαίνεσαι κιόλας από μακρυά τι κουταμάρα σε δέρνει!!!!

 Ακόμη χειρότερα, μπορεί να είσαι ένας βλάκας και μισός, δηλαδή να ξεπερνάς το μέσο όρο βλακείας. 

Μπορεί ακόμη να είσαι ένας βλακέντιος/βλακεντία δηλαδή ένας βλάκας με χαρακτηριστική κατάληξη συγκριτικού βαθμού....

Για μένα, όμως , το υπέρτατο κακό είναι να χαρακτηριστείς βλακόμετρο. Το βλακόμετρο είναι ένας τόσο ανόητος άνθρωπος που μπορεί να χρησιμεύσει ως μέτρο βλακείας για τους άλλους.

Ξαδελφάκια του βλάκα είναι ο χαζός, ο ηλίθιος, ο κουτός και πολλά άλλα ακόμη που θα χρειαζόταν πολύ μελάνι, για να καταγραφούν. Το παράδοξο είναι πως ενώ όλοι τις κατακρίνουμε, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει κάνει αρκετές βλακείες στη ζωή του και μάλιστα όσο πιο έξυπνος θεωρείται, τόσο πιο οδυνηρές οι βλακείες του.